't is dag van het orgasme.
Doe uw plicht!
.
vrijdag, december 22, 2006
woensdag, december 20, 2006
Music4life
Onder het mom "zo is ons geweten weer een jaar gesust" een plaatje aangevraagd op Stubru...
Diamond Sea van Sonic Youth, ongeveer het langste nummer dat ik ken :-)
*Wacht vol ongeduld*
.
Diamond Sea van Sonic Youth, ongeveer het langste nummer dat ik ken :-)
*Wacht vol ongeduld*
.
Gedeelde auto's gaan langer mee!
Donaldje is 500.000 km jong! Donald is een VW Golf van Dégage!vzw. De vooroordelen van de meeste mensen (auto's uitlenen aan anderen geeft alleen maar problemen) worden hiermee met verpletterend gemak van tafel geveegd.
Hoeveel km heeft een doorsnee auto voor hij afgedankt wordt? Wel, Donaldje heeft er 500.000, raakt nog altijd probleemloos door de keuring, er zijn weinig onderhoudskosten aan, enz.
En wat krijgt Donald nu als beloning? Hij mag overschakelen op koolzaadolie.
(benieuwd of dat goed gaat...)
.
Hoeveel km heeft een doorsnee auto voor hij afgedankt wordt? Wel, Donaldje heeft er 500.000, raakt nog altijd probleemloos door de keuring, er zijn weinig onderhoudskosten aan, enz.
En wat krijgt Donald nu als beloning? Hij mag overschakelen op koolzaadolie.
(benieuwd of dat goed gaat...)
.
dinsdag, december 19, 2006
gent.quizt
Ook de laatste quiz van het jaar hebben we aan onze erelijst gevoegd. Onderstaande foto bestudeerden we vijf dagen lang. Intens. Met slapeloze nachten tot gevolg. Wie is die vierde, zwarte Beatle? Hoe heet die met zijn brilleke ook alweer? Wat kan hik nu weer vragen over Prins Filip? Sedert wanneer is Erdal een blonde? En wie is die fokking stripfiguur?
Uiteindelijk waren de foto's eerder tips dan antwoorden. Maar wat een schitterend concept alweer. Enkel op gent.quizt.
Merci Hans!
Uiteindelijk waren de foto's eerder tips dan antwoorden. Maar wat een schitterend concept alweer. Enkel op gent.quizt.Merci Hans!
vrijdag, december 15, 2006
Anabala
Gisteren stapten wij wederom uit. Dit keer naar de Vooruit en zo een klein beetje naar Istanboel.
Eerst de tentoonstelling. Die valt een beetje magertjes uit. Elke kunstenaar heeft één werk tentoongesteld. Opvallend is de video over de "parkjes" waar mensen op zondagnamiddag gaan zitten. Deze zijn niet meer dan de groenstroken van de op- en afritten van de autostrades.
Onze gasten, Ceren Oykut (die een geweldige muurtekening gemaakt heeft) en Murat Ertel zouden laat op de avond een soort videoconcert met een buikdanseres geven. Allemaal heel geheimzinnig en moeilijk uit te leggen.
In het kaffee hangt een groot wit doek. Aan de achterkant branden felle, gekleurde spots, waarop de schaduwen van Anabala te zien zijn.
De muziek is een kruising tussen repetitieve electronische "westerse" muziek en de klanken van het typische "oosterse" saz-snaarinstrument.
Het publiek is niet echt talrijk opgekomen, maar kan het optreden wel smaken.
Helaas kunnen we zaterdag niet naar Baba Zula, want dit klonk al veelbelovend.
.
Eerst de tentoonstelling. Die valt een beetje magertjes uit. Elke kunstenaar heeft één werk tentoongesteld. Opvallend is de video over de "parkjes" waar mensen op zondagnamiddag gaan zitten. Deze zijn niet meer dan de groenstroken van de op- en afritten van de autostrades.
Onze gasten, Ceren Oykut (die een geweldige muurtekening gemaakt heeft) en Murat Ertel zouden laat op de avond een soort videoconcert met een buikdanseres geven. Allemaal heel geheimzinnig en moeilijk uit te leggen.
In het kaffee hangt een groot wit doek. Aan de achterkant branden felle, gekleurde spots, waarop de schaduwen van Anabala te zien zijn.
De muziek is een kruising tussen repetitieve electronische "westerse" muziek en de klanken van het typische "oosterse" saz-snaarinstrument.
Het publiek is niet echt talrijk opgekomen, maar kan het optreden wel smaken.
Helaas kunnen we zaterdag niet naar Baba Zula, want dit klonk al veelbelovend.
.
donderdag, december 14, 2006
Zucht
Vandaag om 14u50 stap ik op bus 6 aan het Zuid. Zoals altijd laat ik mijn abonnement niet zien, no problemo.
Vlak na mij stappen drie negermensen op de bus. Meteen roept de buschauffeur om hun vervoerbewijzen.
Waarom moeten zij die wel tonen en ik niet?
.
Vlak na mij stappen drie negermensen op de bus. Meteen roept de buschauffeur om hun vervoerbewijzen.
Waarom moeten zij die wel tonen en ik niet?
.
woensdag, december 13, 2006
Illegale sigaretten
De pliesie heeft honderden kilo illegale sigaretten onderschept. Dat is belangrijk, want het gaat over minderwaardige producten die gevaarlijk zijn voor de gezondheid van de mensen die ze kopen.
Huh? En "echte" sigaretten zijn dat niet of zo?
.
Huh? En "echte" sigaretten zijn dat niet of zo?
.
Tiffany
We waren nog jong, strak, mooi en wisten alles al. De pubertijd. Een van de aangename dingen aan die tijd was Tiffany.
Op de quiz deze week bleek dat het meisje al volledig vergeten is door de jeugd. Kim Wilde (hmpf) of Samantha Fox (woeha), ja die kennen ze nog. Al vreemd dat niemand Sabrina antwoordde...
Gelukkig bestaat er tegenwoordig zoiets als YouTube.
Het meisje van toen is ondertussen - net als wij - wat ouder geworden. Wat minder mooi. Wat minder strak vooral.
Kom dat tegen in het donker...
En voor de aanwezigen op de quiz nog een extraatje:
De cover door de cultgroep Girls Aloud!
Graag gedaan hoor.
Op de quiz deze week bleek dat het meisje al volledig vergeten is door de jeugd. Kim Wilde (hmpf) of Samantha Fox (woeha), ja die kennen ze nog. Al vreemd dat niemand Sabrina antwoordde...
Gelukkig bestaat er tegenwoordig zoiets als YouTube.
Het meisje van toen is ondertussen - net als wij - wat ouder geworden. Wat minder mooi. Wat minder strak vooral.
Kom dat tegen in het donker...
En voor de aanwezigen op de quiz nog een extraatje:
De cover door de cultgroep Girls Aloud!
Graag gedaan hoor.
piiiiii
Sonic Youth was nog eens in België. In Lezallzdeskarbek. Een prachtige zaal waar we alweer veel te lang geleden binnen kwamen.
De Jeugd had wat voorprogramma's meegebracht.
Voorprogramma 1: drie jonge mannen met gitaar, bas en drums. Hun muziek vat zich kort samen als "kgkgkgkgkgkgkgkgkgkgkgkgkgkgkgkgkgkg" en dat 10 minuten lang. Maar ja, als je van Sonic Youth houdt, dan moet je dit ook goed vinden. Dat denken althans zo'n 10 mensen in het publiek. De rest kijkt toe en denkt er het zijne van.
Voorprogramma 2: een juffrouw met geluidsinstallatie. Denk aan een soort "woeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoe" gecombineerd met walvisgeluiden.
Voorprogramma 3: Flaherty. Experimentele jazz-noise-lawaai. Een Aziaat met viool die klinkt als een blokfluit, een Paulus de boskabouter met sax en een drummer. Avant-garde bestaat al zo'n 40 jaar en het wordt tijd dat ze beseffen dat het tijd wordt voor iets nieuws. Soit, tot dan toe is het de beste groep van de avond. Tijd dus voor een pint en een stukje pizza.
De Jeugd laat wat op zich wachten. Thurston Moore en de zijnen treden om kwart voor tien aan. Zij moeten niet werken zeker?
Om één of andere reden zien Thurston Moore en Kim Gordon er nog altijd uit als studenten. Moore, met een proper gewassen hemd, en Gordon, in zilvere streepjesjurk, vonden begin jaren '90 een hele muziekstroming uit (Nirvana, Smashing Pumpkins en drie miljard andere groepen zijn aan hen schatplichtig), maar enige egotripperij is hen nog altijd vreemd.
Tijdens de show spelen ze vooral nummers uit de twee laatste cd's. Net daarom wordt duidelijk waarom hun vroegere werk zoveel beter was. Hun recente werk staat nog altijd als een huis, daar niet van, maar de ziel is er toch een beetje uit.
Vooral als ze putten uit Goo of Daydream Nation (door uw dienaar tot hun meesterwerk uitgeroepen), hoor je het verschil.
Tijdens het laatste nummer mogen Paulus en de zijnen nog wat mee lawaai komen maken. Gelukkig is de geluidsman vergeten om de micro van de viool aan te zetten.
Kortom: een fijn concert, maar ze mogen zich nu toch langzamerhand Sonic Middle Aged beginnen noemen.
De Jeugd had wat voorprogramma's meegebracht.
Voorprogramma 1: drie jonge mannen met gitaar, bas en drums. Hun muziek vat zich kort samen als "kgkgkgkgkgkgkgkgkgkgkgkgkgkgkgkgkgkg" en dat 10 minuten lang. Maar ja, als je van Sonic Youth houdt, dan moet je dit ook goed vinden. Dat denken althans zo'n 10 mensen in het publiek. De rest kijkt toe en denkt er het zijne van.
Voorprogramma 2: een juffrouw met geluidsinstallatie. Denk aan een soort "woeoeoeoeoeoeoeoeoeoeoe" gecombineerd met walvisgeluiden.
Voorprogramma 3: Flaherty. Experimentele jazz-noise-lawaai. Een Aziaat met viool die klinkt als een blokfluit, een Paulus de boskabouter met sax en een drummer. Avant-garde bestaat al zo'n 40 jaar en het wordt tijd dat ze beseffen dat het tijd wordt voor iets nieuws. Soit, tot dan toe is het de beste groep van de avond. Tijd dus voor een pint en een stukje pizza.
De Jeugd laat wat op zich wachten. Thurston Moore en de zijnen treden om kwart voor tien aan. Zij moeten niet werken zeker?
Om één of andere reden zien Thurston Moore en Kim Gordon er nog altijd uit als studenten. Moore, met een proper gewassen hemd, en Gordon, in zilvere streepjesjurk, vonden begin jaren '90 een hele muziekstroming uit (Nirvana, Smashing Pumpkins en drie miljard andere groepen zijn aan hen schatplichtig), maar enige egotripperij is hen nog altijd vreemd.
Tijdens de show spelen ze vooral nummers uit de twee laatste cd's. Net daarom wordt duidelijk waarom hun vroegere werk zoveel beter was. Hun recente werk staat nog altijd als een huis, daar niet van, maar de ziel is er toch een beetje uit.
Vooral als ze putten uit Goo of Daydream Nation (door uw dienaar tot hun meesterwerk uitgeroepen), hoor je het verschil.
Tijdens het laatste nummer mogen Paulus en de zijnen nog wat mee lawaai komen maken. Gelukkig is de geluidsman vergeten om de micro van de viool aan te zetten.
Kortom: een fijn concert, maar ze mogen zich nu toch langzamerhand Sonic Middle Aged beginnen noemen.
vrijdag, december 08, 2006
Ik val
Val in mijn armen.
“Een optreden voor jonge veertigers die al een beetje geleefd hebben.”
Eindelijk hebben we nog eens gewonnen met een spelletje. Sommige Elmo’s in deze wereld winnen haast dagelijks. Ze zijn dan ook bijna full-time bezig met het invullen van schiftings- en andere levensvragen. Wij daarentegen, zijn amateurs en de winstkansen zijn dan ook navenant.
Wij mochten dus op kosten van de belastingbetaler naar het NTG. De voorstelling "Ik val – Val in mijn armen" van en met Wim Opbrouck en Els Dottermans bevat ongetwijfeld de nieuwe hype voor 2007: het betere countrynummer. Loop nu al naar je platenboer en verbluf je vrienden met je trendsettend gedrag tijdens het eindejaarsfeest.
Terwijl de zaal voor deze première (half)volloopt, klinkt op de achtergrond het geluid van countryklassiekers. Op het podium staan voorwerpen die je associeert met de Verenigde Redneckstaten. Tuinmeubelen, een karavan, een slapende hond en plastieken bloemen.
Na enkele minuten wordt duidelijk dat de muziek uit de karavan komt. De jongens en het meisje amuseren zich kostelijk. Wim Opbrouck stapt uit de karavan, de rest volgt. Een beetje aandoenlijk hengelt hij naar een eerste applaus. Het premièrepubliek (familie, collega’s, B en andere V’s) reageert nog wat koeltjes. Het is koud buiten en de BMW staat helemaal in de Michielsparking en zo.
Wim Opbrouck, a.k.a. Johnny Cash, a.k.a. Zowakien Fenix en Els Dottermans, a.k.a. June Carter, a.k.a Reeze Witterspoon, zijn in hun sas. Dottermans kan een stukje zingen (al trekt haar Engels op niet veel). Klassiekers van Johnny Cash en June Carter, Kenny Rogers en Dolly Parton, wisselen af met onbekende pareltjes. Originele teksten, afgewisseld met originele vertalingen passeren de revue.
Haar benen brachten me naar Menen
stad van 16.000 café’s
De pathetiek loert de hele tijd om het hoekje, maar Dottermans en Opbrouck slaan regelmatig een kwink, zodat de show evenwichtig blijft.
Ik hijg een beetje
Als ik jou bespring
Ik lijk wel een beestje
Als je mij vanachter binnendringt
Het publiek is duidelijk een diesel, maar gaat definitief overstag bij (de vertaling van) Tammy Wynettes Stand by your man, fantastisch gezongen door Els.
Omdat het première is krijgen we tijdens de pauze een drankje aangeboden. BV’s zitten altijd krap bij kas en hebben altijd dorst, weetjewel.
Na de pauze zijn er toch heel wat stoeltjes vrijgekomen. Tsss. Zelfs de jongens op de rij voor ons, die zich waarschijnlijk meer amuseren in de discotheek dan op het zondagse vrijgezellenbal, zijn tactvoller dan het plebs op de eerste rij. De cultuurbarbaren hebben ongelijk, want deel twee is zowaar nog sterker dan deel één.
Het pareltje van de avond is Motherland van Nathalie Merchant, weergaloos vertaald door Bernard Dewulf.
Land van mij
Wie verlaat staat
Voor altijd op straat
Op het einde krijgen we een oer-countrynummer van Johannes Brahms (!) te horen en het mirakel van de tenhemelopneming van de karavan te zien. Ik zei het al – het mag allemaal niet te serieus genomen worden.
Na Fall van Chip Taylor – het themalied – mogen we weer de koude, stormachtige decembernacht in. Maar we zijn er iets beter tegen gewapend.
En dan nu, allemaal uit volle borst:
Blijf bij je vent – tetereeee
wees zijn rots in de branding
en hou z’n voeten warm in
de koude winternachten
“Een optreden voor jonge veertigers die al een beetje geleefd hebben.”
Eindelijk hebben we nog eens gewonnen met een spelletje. Sommige Elmo’s in deze wereld winnen haast dagelijks. Ze zijn dan ook bijna full-time bezig met het invullen van schiftings- en andere levensvragen. Wij daarentegen, zijn amateurs en de winstkansen zijn dan ook navenant.
Wij mochten dus op kosten van de belastingbetaler naar het NTG. De voorstelling "Ik val – Val in mijn armen" van en met Wim Opbrouck en Els Dottermans bevat ongetwijfeld de nieuwe hype voor 2007: het betere countrynummer. Loop nu al naar je platenboer en verbluf je vrienden met je trendsettend gedrag tijdens het eindejaarsfeest.
Terwijl de zaal voor deze première (half)volloopt, klinkt op de achtergrond het geluid van countryklassiekers. Op het podium staan voorwerpen die je associeert met de Verenigde Redneckstaten. Tuinmeubelen, een karavan, een slapende hond en plastieken bloemen.
Na enkele minuten wordt duidelijk dat de muziek uit de karavan komt. De jongens en het meisje amuseren zich kostelijk. Wim Opbrouck stapt uit de karavan, de rest volgt. Een beetje aandoenlijk hengelt hij naar een eerste applaus. Het premièrepubliek (familie, collega’s, B en andere V’s) reageert nog wat koeltjes. Het is koud buiten en de BMW staat helemaal in de Michielsparking en zo.
Wim Opbrouck, a.k.a. Johnny Cash, a.k.a. Zowakien Fenix en Els Dottermans, a.k.a. June Carter, a.k.a Reeze Witterspoon, zijn in hun sas. Dottermans kan een stukje zingen (al trekt haar Engels op niet veel). Klassiekers van Johnny Cash en June Carter, Kenny Rogers en Dolly Parton, wisselen af met onbekende pareltjes. Originele teksten, afgewisseld met originele vertalingen passeren de revue.
Haar benen brachten me naar Menen
stad van 16.000 café’s
De pathetiek loert de hele tijd om het hoekje, maar Dottermans en Opbrouck slaan regelmatig een kwink, zodat de show evenwichtig blijft.
Ik hijg een beetje
Als ik jou bespring
Ik lijk wel een beestje
Als je mij vanachter binnendringt
Het publiek is duidelijk een diesel, maar gaat definitief overstag bij (de vertaling van) Tammy Wynettes Stand by your man, fantastisch gezongen door Els.
Omdat het première is krijgen we tijdens de pauze een drankje aangeboden. BV’s zitten altijd krap bij kas en hebben altijd dorst, weetjewel.
Na de pauze zijn er toch heel wat stoeltjes vrijgekomen. Tsss. Zelfs de jongens op de rij voor ons, die zich waarschijnlijk meer amuseren in de discotheek dan op het zondagse vrijgezellenbal, zijn tactvoller dan het plebs op de eerste rij. De cultuurbarbaren hebben ongelijk, want deel twee is zowaar nog sterker dan deel één.
Het pareltje van de avond is Motherland van Nathalie Merchant, weergaloos vertaald door Bernard Dewulf.
Land van mij
Wie verlaat staat
Voor altijd op straat
Op het einde krijgen we een oer-countrynummer van Johannes Brahms (!) te horen en het mirakel van de tenhemelopneming van de karavan te zien. Ik zei het al – het mag allemaal niet te serieus genomen worden.
Na Fall van Chip Taylor – het themalied – mogen we weer de koude, stormachtige decembernacht in. Maar we zijn er iets beter tegen gewapend.
En dan nu, allemaal uit volle borst:
Blijf bij je vent – tetereeee
wees zijn rots in de branding
en hou z’n voeten warm in
de koude winternachten
Abonneren op:
Posts (Atom)