Pagina's

donderdag, juni 28, 2007

Op cafe in Zanzibar...

... is niet gemakkelijk want er zijn er geen.

Karibu. Welcome my friend. Taxi? Hotel?

Als je uit de boot stapt op Zanzibar wordt je overspoeld door de zgn. "teken". Mannen die proberen een shilling bij te verdienen door je in een taxi of hotel te krijgen. De naam teken is erg goed gekozen, want als ze eenmaal aan je hangen raak je ze niet meer kwijt.

Uiteindelijk zijn we in een hotel geraakt. 30 dollar voor een nacht, ongeveer 2 keer zo duur als elders in Tanzania, maar nog altijd iets goedkoper dan een doorsnee B en B in Gent.

Gisteren zijn we dus om 5u opgestaan. Om 6u stonden we aan de bushalte. Om kwart na zes stapt iedereen weer uit de bus en stapt in een andere bus. Het eerste uur reden we op smalle bergwegels, niet echt bevorderlijk voor de spijsvertering.

Rond de middag kwamen we dan aan in Dar Es Salaam. Onze beste vriend stond daar toevallig klaar met een taxi.
Handig toch.

Wij naar de haven, ticketje gekocht voor de boot en dan nog een uurtje wachten.

We stappen op de boot die om 14u30 vertrekt. om 15u00 stapt iedereen plots van de boot en stapt op een andere boot. We vermoeden dat er een soort practical joke gaande is.

Na 90 minuten snelvaren arriveerden we dan in Stone Town, Zanzibar.

's Avonds heerlijk gegeten van de stalletjes aan het water, en dat zonder vervelende nevenwerkingen de dag nadien op de pot.

Deze morgen zijn we op spice tour vertrokken. Zanzibar was (en is) het specerijeneiland. De hele dag kijken hoe specerijen groeien en bloeien, exotisch fruit proeven (jummie) en 's middags een heerlijke pilaw.

Hakuna Matata!

p.s. vandaag heeft het hier water gegoten, 10 minuten. Ongeveer een halve minuut later waren we droog. Zoals je ziet gaat het niet overal even goed met het weer... ;-)

dinsdag, juni 26, 2007

Lushoto

Vandaag zitten we in Lushoto. Halfweg tussen Arusha en Dar Es Salaam.

Gisteren kwamen we met de vliegende Scandinaaf aan 100 km/h naar hier geraasd. Een mens zou vermoeden dat de autostrades hier geweldig goed zijn, helaas bestaat de grootste weg tussen Nairobi en Dar Es Salaam uit een smalle tweevaksbaan met hier en daar een putje.
Als je hard genoeg door zo'n putje rijdt, dan ben je je achteras kwijt.

Lushoto ligt in de Usambara mountain range. Een mooi groen, mals en sappig gebergte in het noordoosten van Tanzania. We werden hier dan ook op de eerste regen getrakteerd. (en hoe is het weer in Belgie? Lekker, zagen we gisteren op CNN... ;-p )

In Mombo stapten we uit de bus, maar Lushoto is dan nog 30 km ver. We ontmoetten een Australisch koppeltje op wereldreis en besloten om een taxi te delen, of zo.
Plots stapt een blanke langharige grijze man op ons af. Hij had gehoord dat we een lift zochten (radio tamtam werkt hier goed) en bood zijn Landrover aan.
Antoni is geboren in Tanzania, van Cypriotische afkomst, is een oude viezerik en bezit een oud hotelletje aan de rand van Lushoto. De kat kwam uit de mouw. Maar, omdat wij het waren mochten we voor 20.000 Tsh ipv 40.000 Tsh overnachten, inclusief full breakfast.

Vandaag hebben we een trektocht door het regenwoud gemaakt, zo'n 7 uur stappen. Mooi, nat en prachtige vergezichten.

Morgenvroeg rijden we door naar Dar, voor de overzet naar Zanzibar.

De werkenden onder jullie mogen gniffelen, want we moeten om 5u30 opstaan.

Alles gaat goed, nog altijd geen reisziektes

zondag, juni 24, 2007

Safari

Maandag

Om 9u pikken Leonard en Abdul ons op. Ze zijn bijna stipt. Vandaag staat Lake Manyara op het programma, een van de kleinere parken van Tanzania. Eerst komen we aan op de Jambo camping. Een mooie en tamelijk moderne camping. Onze tent wordt (verkeerd) opgezet door twee zwarten. Na een lekkere maaltijd vertrekken we op safari.
Al gauw zien we gevogelte, impala's, dikdiks, nijlpaarden, en plots staan we oog in oog met een kleine kudde olifanten.
Voor het avondeten heeft Abdul nog ruzie met een toerist. Die heeft oze popcorn (aperitief, elke keer) opgegeten heeft.

Dinsdag

We hebben slecht geslapen, de matrasjes zijn te dun, en in het dorp was het feest.
Na een overdadig ontbijt vertrekken we rond 8u30. We rijden een tweede keer Lake Manyara park in om de hot springs te bezoeken. Het water is echt heet, zeker 60 graden.
Op de terugweg stoppen we even bij een kudde olifanten die staan te grazen. Het leidstervrouwtje jaagt een mannetje weg. De jeep voor ons staat in de weg, maar kan nog net ontkomen.
Na het bekijken van een Zuid-Afrikaanse soap en commercials over corruptie kruipen we er in.

Woensdag

Om 7u hebben we ontbeten en is de tent opgevouwen. Vandaag gaan we naar de Serengeti (= eindeloze vlakte in Swahili). Het asfalt is nu definitief voorbij. We hobbelen aan 80 km/h door de vlakte. Om te beginnen vreten we vooral stof van tegenliggers. Na een tijdje draaien we de weide in. We zien veel Thompson en Grants gazelles, een paar struisvogels, zebra's, hartebeesten, gnoeien, gieren enz. De eerste leeuw die we zien heeft een halsband aan.
Later op de dag passeren we een plaats waar een luipaard zou liggen. Leonard rijdt in het gras (illegaal, hij kan daar een boete voor krijgen) en we maken mooie foto's van de luipaard.

Dan is het tijd om naar het bush camp te gaan. Een kampeerplaats midden in de Serengeti, het wc is een gat in de grond met golfplaat rond, de douche heeft geen stromend water.

's Nachts lopen de wilde dieren rond de tent, we horen gnoeien, hyena's en naar het schijnt ook leeuwen...

(rondrijden in de Serengeti heeft overigens veel weg van de Beekse Bergen, maar dan groter)

Donderdag

Om 6u opgestaan en vertrokken. We zien vandaag veel leeuwen, nog een luipaard met gazelle, secretarisvogel, en gieren die een gnoe schoonmaken van binnen uit.
Na de brunch rijden we naar de Ngorongorokrater. We blijven slapen in Simba camping waar er zebra's rondlopen.
Maar eerst moeten onze nieren nog even van plaats wisselen op de hobbelige wegen. En er ligt een dikke laag stof op alles.
In de Serengeti zie je geen auto's rijden, er komt een grote stofwolk op je af en daar zit dan een auto in verstopt.

Vrijdag

Om 5u beginnen de koks met een luidruchtige ambiance aan het ontbijt. De bosvarkens liepen rond de tent en hebben Wendie de hele nacht wakker gehouden.
Bananen smaken hier trouwens zoals ze horen te smaken: naar banaan. Al het fruit is hier heerlijk, het heeft dan ook geen 5 weken in een container gelegen.
In de Ngorongorokrater lopen we bijna onmiddellijk een paar leeuwen tegen het lijf. De neushoorn van dienst heeft er niet veel zin in. We zien een heleboel beesten (we beginnen verwend te raken)
's Avonds slapen we in de Crater Forest Tented Lodge, waar Jan manager van is. Dit is paradijs op aarde, maar Abdul kan wel beter koken. De tent is een soort hut met houten vloer en bananenbladeren dak en daarin een gigantische tent, met badkamer. We douchen meteen het stof van ons af.

Zaterdag

We vertrekken om 7u voor een bezoek aan het Tarangire park. Een mooi park met heel veel baobabs, maar weinig wildlijf. De baobabs zijn ronduit indrukwekkend.
Daarna rijden we terug naar Arusha. 's Avonds maakt Jan op zijn Kokodrils 2 hamburgers met peperroomsaus, frietjes en veel groentjes. Smullen!
We gaan nog even naar Mamma Africa, de lokale pub, en om 11u kruipen we in bed.

Foto's kunnen we helaas niet publiceren, de CD-speler is niet aangesloten, maar we hebben er al 600. Dat worden mooie winteravonden.

Groetjes en tot binnenkort, deze week trekken we naar de Usambara mountains en Zanzibar.

Wim en Wendie

p.s. jullie mogen gerust een reactie publiceren, wie is bvb. de nieuwe premier? Als het Leterme is blijven we hier ;-)

zondag, juni 17, 2007

Johnny says: relax

Het is nu weekend. Dat dient om te relaxen.
Vrijdagavond pizza en daarna naar de Greek club. Een cafe waar alleen blanke expats komen, een paar Indiers en de occasionele rijke zwarte. Teveel gedronken en zaterdag wakker met een katertje.

Zaterdag bezoeken we de Cultural heritage. Daar kan je souvenirs kopen. Helaas is alles erg duur, dus jullie hoeven op niet veel te hopen.
's Namidags gaan we zwemmen in een blanke club. Eerst nog wat roddelen over de andere blanken. Eigenlijk vormen de blanken hier een klein groepje dat elkaar de hele tijd opzoekt.
's Avonds eten we bij de Chinees, en daarna gaan we naar Masai Camp.
Daar wordt op zaterdag disco gehouden. Eindelijk een plaats waar het niet vol zit met blanken. De sfeer is er geweldig, vier zwarten stelen er de show op de dansvloer en ze kunnen er wat van.

Zondag

Jan woont vlak naast een kerk. Om 8u30 begint meneer pastoor op zijn orgeltje te rammen. De muren en daken zijn hier niet echt geisoleerd, dus we genieten met volle teugen. Een uurtje later begint de zwarte mis en het lijkt alsof er honderden mensen aan het vieren zijn. De mis duurt hier 4 uur. Het gezang is geweldig, maar het jammeren over de begane zonden is creepy.

Alles gaat nog altijd prima.

Morgen vertrekken we voor 6 dagen op safari. We zullen proberen om een foto te maken van een beestje.

Groetjes,
Wim en Wendy

Mount Meru

Maandag

Hoeveel personen gaan er in een dalla dalla?
+1
Een dalla dalla is een minibusje waar in de rest van de wereld 9+1 personen in gaan. Het rijdt een vaste route en het stuk van Jans huis naar de stad (5 km) kost 200 Tsh (14 cent). We zaten op een bepaald moment met 18 in de dalla dalla. We gaan naar de Masai Market, daar laten we ons een paar keer oplichten (Hoeveel kost dit? 10.000. Ik geef 5.000. Ok, verkocht. Dju, teveel betaald.)
We drinken daarna een glas in het Via Via cafe en ontmoeten John, onze gids voor de beklimming van de Mt. Meru.
s Avonds eten we in het Onsea guesthouse, zelfs naar Europese normen vrij duur. Op een bepaald moment valt de stroom uit. Vanop de helling zien we de hele streek in het donker liggen. Welkom in Afrika.

Dinsdag

It's a long way to the top, if you wanna rock 'n roll (AC/DC)
Vanaf vandaag beklimmen we Mt. Meru. Een uitgedoofde vulkaan en de tweede hoogste berg van Tanzania. John komt ons 's morgens oppikken. Naar Afrikaanse gewoonte is hij 20 minuten te vroeg ;-) Even later pikken we nog een drager op. Innocent is zijn naam, Inno voor de vrienden.
De koffer van de Landcruiser zit boordevol, maar de man kan daar nog gemakkelijk bij. Aan de ingang van het park stapt ook nog een gewapende ranger in, om ons te beschermen tegen de wilde dieren. Maneno.
Nog voor we aan de startplaats komen staat een giraf midden op de weg. Het beest heeft weinig zin om opzij te gaan. Dieren hebben dan ook absolute voorrang in de parken.
Tijdens de klim hebben we nog enkele close encounters met giraffen. Na ongeveer 3 uur komen we aan in Miriakamba hut (2500 m). Daar zullen we overnachten, want we moeten de hoogte gewoon worden. Als John en de dragers boven komen dragen ze zo'n kleine 30 kilo op het hoofd.
Als ik 's avonds de slaapzakken op de bedjes leg is er aan het einde van het bed nog een stukje slaapzak over.

Woensdag

Het was een moeilijke nacht. Veel te vroeg in bed (om 18u is het pikdonker), geluidjes die we niet kennen, een beetje last van de hoogte. Het ontbijt is erg uitgebreid. Rond 8u30 vertrekken we bergop naar Saddle hut op 3500 m. u lopen we door het echte oerwoud. De Kilimanjaro ligt de hele tijd te blinken in de zon. De klim is vrij zwaar, niet alleen lichamelijk, maar we krijgen last van de hoogte. Onderweg zien we wat bush bucks, gevogelte en veel mieren.
Rond 11u45 komen we aan in Saddle hut. We moeten rusten en acclimatiseren. Om 16u beklimmen we Little Meru (3800 m) om aan de hoogte gewoon te worden.

Om 12u30 's nachts zullen we gewekt worden voor de tocht naar Meru, zodat we de geweldige zonsopgang kunnen zien boven de Kili.
We slapen niet, want onze hartslag lijkt 150 per uur te gaan. De hoogte speelt ons parten. Na La-ang wachten komt John ons halen.
We beginnen aan de laatste tocht. In het pikdonker, met 3 lampjes voor 4 personen, genieten we van een schitterende sterrenhemel. Zelfs de melkweg is hier te zien. Probeer dat maar eens in Belgie. In Kenia is het aan het bliksemen.
Even later wordt de ranger hoogteziek en grieperig en die keert terug met 1 van de lampen. Het gaat nog altijd goed, we zijn in form.
Maar, nog wat later zijn onze batterijen leeg van de zaklamp. Nu hebben we nog 1 lichtje voor3 personen en het is geen wandelpad, maar een klim over rotsen, langs diepe afgronden (al zien we dat gelukkig niet)
Rond 6u zien we de mooiste zonsopgang van de wereld.
Dan moeten we nog naar de top. Ondertussen zitten we op ongeveer 4500 m. Het wordt nu erg moeilijk. Te weinig zuurstof in combinatie met een zware klim. Gelukkig is het licht. De beklimming is zo zwaar dat het niet te beschrijven is. De Mont Ventoux of de Dodentocht is er niets bij.
Op de top gekomen zijn we uitgeput. We genieten van het zicht, maar moeten snel weer naar beneden, we liggen al 1 uur achter op schema en krijgen last van hoogtziekte.
De terugtocht is nog zwaarder dan de beklimming. De kraterwand bestaat namelijk uit een stuk of 10 pieken, die je telkens moet beklimmen en afdalen.
Om 12 uur komen we eindelijk aan in het kamp, we zijn 11 u onderweg geweest, zonder eten, terwijl we normaal maar 8u weg hadden moeten zijn.
John zorgt voor een verrassing: we krijgen frietjes als beloning.
Na het eten dalen we nog verder af, naar Miriakamba hut.
We slapen er als rozen.
De knietjes doen pijn, de spieren ook, maar als we de dag nadien aan de gate aankomen zijn we erg tevreden dat we het haalden.

maandag, juni 11, 2007

Het vertrek

Zaterdag om 17u zijn we vertrokken. De bus was een beetje te laat maar dat kan de pret niet drukken.
Om 19u waren we in de luchthaven. rustig ingechekt. Nog even via de taxfree, en dan kunnen we naar de laatste controle.
Bij de metaaldetector beginnen we allebei te piepen. Het blijkt dat onze schoenen vol zware metalen zitten. Meneer de douane bekijkt onze schoenen eens goed en we mogen door.
Op het vliegtuig heeft een zwarte stewardess blanke nylons aan. Een witte vrouw heeft een zwarte legging aan. Hoe zouden hun kinderen er uit zien?
Rond middernacht krijgen we ons avondeten en dan proberen we een beetje te slapen. Dat lukt maar matig. Gelukkig zitten de krijsende kinderen in de business class en wij in economy.
(dit is een qwerty klavier... grmbl)
Een tip voor je volgende trip: ga 's nachts niet op je kousen naar het wc.

Tussenlanding in Addis Abeba.
We mogen meteen genieten van de Afrikaanse werkwijze: twee flesjes water kopen duurt 10 minuten.

De vluchten verlopen allemaal lekker. In Addis vertrekt het vliegtuig 3 kwartier te laat, maar in Arusha komen we een half uur te vroeg aan. (wind van achter?)
Jan komt ons oppikken en we mogen meteen zijn jeep in gang duwen. Welcome to Africa!

Onze eerste tussenstop is een cafe. In de tuin staan zebra's, struisvogels, apen, ibissen, ... leuk.
Je merkt meteen het verschil met het Gouden Hoofd.

Even later ontmoeten we Allison, de vriendin van Jan. Na een heerlijke douche gaan we lokaal eten... bij de Indier (dit toetsenbord heeft geen accenten). Om 21u crashen we in bed. We zijn immers al 36u wakker.

Heerlijk geslapen en geen enkele mug gezien. Roze olifanten daarentegen...

Deze morgen hebben we ons wat laten oplichten op de lokale Masaimarkt, maar we hebben mooie souvenirs. Voor onszelf.

Groetjes,
tot later
wim en wendie

zaterdag, juni 09, 2007

Nog heel even...

... en we zijn vertrokken.

16u30: onze huisoppas komt aan
17u00: bus
17u30: trein
19u00: inchecken
21u00: opstijgen
22u00: tussenlanding Parijs
23u30: opstijgen
7u00 (lokale tijd): landen op Addis Abeba & overstap
12u00: landing op Kilimanjaro, alwaar Jan ons opwacht.

Dat is alvast het plan.

Morgen (of overmorgen) (of binnen 3 weken - polé polé) verschijnt hier hoe het écht verliep.

Baadaye (tot later)

Hakuna matata!

woensdag, juni 06, 2007

Oh ja

Rabauwen ende gespuis, beware! Ons huis wordt bewaakt. Geen okselhoog gras en kilo's post die uit de brievenbus puilen. Geen rolluiken die maandenlang half naar beneden gerold zijn. Geen ladders die ongemerkt uit tuinhuizen gehaald kunnen worden.

Grrr...

Oh boy

oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy oh boy...

nog 72 uur...

oh boy oh boy oh boy ...