Het moet van 1986 geleden zijn dat ik nog zoveel van het Songfestival gezien heb. De punten van een land of zeven en de "performance" van het winnende nummer. Oh, en de schrijnende mistroostigheid in de stem van Andréke Vermeulen. Ochere dat ventje. 14 dagen verlof genomen en zelf zijn ticketje naar Oslo betaald om zich voor te bereiden en dan wordt hij in een kotje op de VRT opgesloten met Bartje - ik heb zoiets van - Peeters. De heren hebben werkelijk de hele tijd door het beeld heen zitten lullen. Niet het minste respect voor die drie presentatoren die zich in hun beste Engøls en Frøns verstaanbaar proberen te maken. Foei.
Soit, Duitsland heeft gewonnen. 27 jaar na Nicole Frigide met Ein bischen Frieten (12 punten van België) schoten ze de hoofdvogel af. Trouwens, het jaar van Nicole werd de Nederlandse Stella (12 punten van Nederland) vierde voor België. In het Frans met haar op. Ein bischen Frieten en Stella, dat waren nog eens tijden.
Tom Teirlinck, die eerder deze week nog eerste was in de preselectie, zakte roemloos weg naar de zesde plaats. Geen probleem voor Andréke, hij jubelde dat dit het beste resultaat ooit voor een Vlaamse inzending was. De zelfverklaarde kenner vergeet even dat Bob Benny in 1959 ook zesde werd. (noot: blijkbaar heeft hij dat wel ergens tijdens de uitzending vermeld, excuus)
Het ligt dus aan het systeem. De Duitsers mogen altijd rechtstreeks naar de finale, net als Frankrijk, Groot-Brittannië, Spanje en Italië.
Wat mij echter het meest frappeerde was het resultaat van Groot-Brittannië. Dat land telt wereldwijd het grootste aantal kijkers voor het Eurovisiesongdink. Een mens zou verwachten dat ze dan ook een treffelijk lied insturen. Maar het VK kreeg slechts tien punten en werd laatste. Nochtans een fijn nummertje met lange benen.
Mijn favoriet van de avond was de inzending van de USA: Kyuss met Gardenia. Beste outro ooit!
zondag, mei 30, 2010
vrijdag, mei 28, 2010
Muskietennet4Life
De kater van de Quiz4Life is al een tijdje weggespoeld. Het amateurisme van de professionelen die er zich mee bezig hielden zindert nog na, maar we kunnen er al eens om lachen.
Waarvoor hebben we het nu allemaal gedaan? Voor muskietennetten natuurlijk. Zorgen dat de arme negerkens van Afrika niet meer door boze muggen gestoken worden en malaria krijgen.
Miljoenen, zoniet honderden muskietennetten werden naar Afrika verscheept en aan de negerkens uitgedeeld. Gratis. Nu heeft zo'n negerke wel meer problemen dan een zoemende mug. Hij heeft ook honger. Wat doet een mens die honger heeft? Hij kweekt kiekens. Kiekens zijn stomme beesten, maar die zijn ook weer niet zo stom dat ze op een stukje grond blijven zitten wachten tot daar ene met zijn hakmes komt aangestapt.
Wat doet een negerke met een paar kiekens die voortdurend proberen te ontsnappen? Hij zet kiekendraad.
Probleem: Bekaert heeft nog altijd geen Afrikaanse afdeling. Wat doet zo'n negerke dat wat slimmer is dan de rest? Hij maakt van zijn muskietennet een prima kiekenskot. Slim he.
Ik zuig helemaal niets uit mijn duim: het stond in The Citizen.
Waarvoor hebben we het nu allemaal gedaan? Voor muskietennetten natuurlijk. Zorgen dat de arme negerkens van Afrika niet meer door boze muggen gestoken worden en malaria krijgen.
Miljoenen, zoniet honderden muskietennetten werden naar Afrika verscheept en aan de negerkens uitgedeeld. Gratis. Nu heeft zo'n negerke wel meer problemen dan een zoemende mug. Hij heeft ook honger. Wat doet een mens die honger heeft? Hij kweekt kiekens. Kiekens zijn stomme beesten, maar die zijn ook weer niet zo stom dat ze op een stukje grond blijven zitten wachten tot daar ene met zijn hakmes komt aangestapt.
Wat doet een negerke met een paar kiekens die voortdurend proberen te ontsnappen? Hij zet kiekendraad.
Probleem: Bekaert heeft nog altijd geen Afrikaanse afdeling. Wat doet zo'n negerke dat wat slimmer is dan de rest? Hij maakt van zijn muskietennet een prima kiekenskot. Slim he.
Ik zuig helemaal niets uit mijn duim: het stond in The Citizen.
donderdag, mei 27, 2010
John Frum
Hoe ontstaat een godsdienst?Op het eiland Tanna, dat deel uitmaakt van Vanuatu, bestaat een godsdienst rond de figuur John Frum. John Frum is een messias, die op een bepaalde dag terug zal komen (waar hebben we dat nog gehoord?). Die dag is 15 februari, het jaar van zijn wederopstanding is niet bekend, het moet een beetje spannend blijven hé.
Elk jaar, op 15 februari, vieren de aanhangers van John Frum feest. Tja, ge weet nooit dat die mens daar plots aan de deur staat en ge hebt juist niets in huis en natuurlijk is het dan juist zondag en zijn de winkels gesloten. Dat zou nogal een affront zijn.
Wie was nu die John Frum?
In de jaren '30 van vorige eeuw liep er op Tanna een figuur rond, gekleed in een westerse jas, die allerlei voorspellingen deed. Die voorspellingen zouden uitkomen als de inboorlingen alle Westerse dingen afzworen. John Frum werd door de lokale Westerse overheersers gearresteerd en verbannen. In de jaren 1940 landden 300.000 Amerikaanse soldaten op Tanna. Het eiland kreeg een landingsbaan en allerlei militaire opslagplaatsen.
Het Amerikaanse leger vertrok, liet een hoop brol achter en er ontstond een hele religie rond John Frum, de messias. De eilandbewoners bouwen landingsbanen en controletorens en apen de "rituelen" van het Amerikaanse leger na. Ze dragen T-shirts en tatoeages met het opschrift T-A USA (Tanna Army) en zingen rituele liedjes die op rock 'n roll lijken. Allemaal in de hoop dat hun messias op een dag terugkeert.Of dat ooit zal gebeuren is hoogst twijfelachtig. John Frum is wellicht niets meer dan de verbastering "John from the USA".
Zo zie je maar hoe zelfs in de twintigste eeuw een godsdienst kan ontstaan die op niet veel meer steunt dan wat toeval en een zot die in rare kleren rondloopt en de verlossing predikt. Sommige van die godsdiensten houden het zelfs duizenden jaren uit...
woensdag, mei 26, 2010
Staatsgreep
Hoe werkt dat precies, zo'n staatsgreep?
Een willekeurige bel, ergens in de Wetstraat in Brussel.
- Goeiedag.
- Goeiemiddag, het is voor de staatsgreep.
- Staatsgreep?
- Welja, ik kom even het land overnemen. Dat lijkt toch niet te lukken, zoals dat momenteel verloopt. Zakkenvullers enal, u kent het.
- Hebt u de steun van het leger?
- Euhm, neen, maar ik dacht: misschien valt er iets te regelen.
- Tja, ik vrees dat we u zonder het leger niet binnen kunnen laten. Dat is zo'n beetje de traditie bij staatsgrepen.
- Ho, pardon. Ik kom later wel eens terug.
- Veel succes. Ik kan u van harte het boek Technique du coup d'État van Curzio Malaparte aanbevelen.
- Dank u, tot binnenkort.
- Tot ziens.
Een willekeurige bel, ergens in de Wetstraat in Brussel.
- Goeiedag.
- Goeiemiddag, het is voor de staatsgreep.
- Staatsgreep?
- Welja, ik kom even het land overnemen. Dat lijkt toch niet te lukken, zoals dat momenteel verloopt. Zakkenvullers enal, u kent het.
- Hebt u de steun van het leger?
- Euhm, neen, maar ik dacht: misschien valt er iets te regelen.
- Tja, ik vrees dat we u zonder het leger niet binnen kunnen laten. Dat is zo'n beetje de traditie bij staatsgrepen.
- Ho, pardon. Ik kom later wel eens terug.
- Veel succes. Ik kan u van harte het boek Technique du coup d'État van Curzio Malaparte aanbevelen.
- Dank u, tot binnenkort.
- Tot ziens.
woensdag, mei 12, 2010
Eekhoorn
Vreemd is dat, zo'n geheugen. Ik kwam vandaag het woordje "écureuil" tegen.
Derde middelbaar, mondeling examen, boekbespreking met woordenlijst.
"Qu'est-ce qu'un écureuil?"
Ik wist het toen niet, maar ik ben het nooit meer vergeten...
Derde middelbaar, mondeling examen, boekbespreking met woordenlijst.
"Qu'est-ce qu'un écureuil?"
Ik wist het toen niet, maar ik ben het nooit meer vergeten...
donderdag, mei 06, 2010
woensdag, mei 05, 2010
Wij zeggen wat u denkt
Ik verwoord over het algemeen liever zelf wat ik denk.
Mijn gedacht.
Voor één keer publiceerde ik een uitzondering: Meuris' column in De Standaard. Mag ik daarbij aanvullen dat ik mijn mening ook al zo'n anderhalve week voor Meuris publiceerde. Ik heb meningen zat, ik. Geef me een onderwerp en ik heb er een mening over.
Niet gaan stemmen is blijkbaar het ultieme taboe. Ik heb me geout als niet-stemmer en daar wordt door bijna iedereen min of meer heftig op gereageerd. Alsof ik een kind verkracht heb. Manman, discussies!
Ten eerste: Ik ben grote voorstander van stemrecht. Er zijn mensen voor dood gegaan. Ik wik en weeg elke keer mijn stem. Als ik op reis ben tijdens een verkiezing, maak ik er mij niet gemakkelijk van af. Ik voorzie een volmacht. Je moet daar dus moeite voor doen he, mensen. Ik ben al vijf keer opgeroepen om te gaan bijzitten en heb deze taak elke keer ter harte genomen, toegegeven: met tegenzin. Meer nog: mijn lief en ik zijn ooit tegelijk gaan bijzitten. Ik daag je uit: vindt één ander Belgisch gezin dat ooit in zijn volledigheid is gaan bijzitten! Wij hebben het óók druk.
Ten tweede: Ik klaag niet over het aantal verkiezingen. Daar moet Meuris eigenlijk ook niet over zeuren, maar soit, dat had ik dan maar moeten verduidelijken. Ik zou elk jaar gaan kiezen, elke maand zelfs, mocht dat nodig blijken. Als er tenminste maar bestuurd wordt.
Ten derde: Als er dan toch zo veel politici zijn die het wel goed voor hebben met het land, waarom doen die er dan niets aan? Omdat ook zij vast zitten in het keurslijf van hun partij. Zij moeten, akkoord of niet, meestemmen met wat hun opgelegd wordt. Een individu kán geen eigen mening hebben in een traditionele partij en een Muppetpartij als Nee, PvdA of LDD heeft niets te zoeken in de Belgische politiek.
Ten vierde: Niet ik, maar de politici hollen het stemrecht uit. Zij worden verkozen door ons, maar doen daarna niet wat ze moeten doen, waarna ze zich opnieuw laten verkiezen om nog maar eens dezelfde farce op te voeren.
Waarom ga ik niet stemmen?
Er is momenteel geen enkele partij waar ik mijn vertrouwen in wil stellen. Politici - enkele marginale uitzonderingen niet te na gesproken - gebruiken de macht die ze toegewezen krijgen niet in naam van de mensen die hun verkozen hebben. Zij denken alleen aan hun eigen carrière, aan de volgende verkiezingen en aan hun royale inkomen dat daarvan afhankelijk is. Kijk naar Bert "raad eens hoe vaak ik al van partij veranderd ben" Anciaux, die zijn kans ruikt om terug te keren op het schouwtoneel. Iedere politicus roept nu om ter hardst dat het noodzakelijk is om te gaan stemmen, maar dat uiteraard alleen een stem op hem/haar nuttig is. Hoewel ook dat standpunt al omslaat, want de slimsten hebben door dat ze beter roepen dat stemmen belangrijk is, ongeacht de partij waarvoor je gaat stemmen, in de hoop dat daarom op hem/haar gestemd wordt, want die anderen willen veel te graag dat op hen gestemd wordt (ik raak de draad zelf bijna kwijt).
De regering is gevallen over B-H-V. Niet over de crisis, niet over uw of mijn werk, niet over de belangrijke dingen. Neen, de regering is gevallen over een detail. Een politieke futiliteit. Wie in België (behalve wat extremisten en separatisten) ligt wakker van het feit dat een Vlaming in Halle kan stemmen op een Waal? "De mensen" zijn daar niet mee bezig, ze zijn bezig met hun boterham, met hun zuurverdiende geld dat naar een wanbestuur vloeit, of ze hun kinderen nog veilig naar de kerk kunnen sturen of met hun eigen perversies.
Ik ben een geïnformeerde kiezer. Ik interesseer me voor politiek. Ik kan zo ongeveer uitleggen wat B-H-V precies betekent en waarom dat zonodig gesplitst moet worden. Ik ga niet akkoord met die splitsing. Ik vind de federale staat een anachronisme. Als ik op Laurette Onkelinckx wil stemmen omdat ik dat een lekker wijf vindt, dan moet dat kunnen. Twee landsdelen stemmen elk apart een regering bijeen en die twee regeringen moeten dan samen het land besturen. Wuk?
Ik ben tegen een onafhankelijk Vlaanderen. Dat betekent niet dat ik voor een onafhankelijk België ben. Ik ben voor een Europese Republiek, de Verenigde Staten van Europa. België is een zwakke constructie, maar wellicht de minst slechte oplossing tot die Europese staat een feit is. Als die al ooit zal bestaan, met al die Grieken, Bulgaren en Roemenen die ons geld en ons werk en onze vrouwen afpakken. Binnen 20 jaar zwaaien de Chinezen en de Brazilianen de economische plak, we kunnen maar beter voorbereid zijn. Nu denkt een partij tot aan de volgende verkiezing. Als ze al zo ver denkt.
Hoe die Europese staten dan ingedeeld moeten worden, daar zijn we nog niet uit. Een opsplitsing op basis van cultuur, taal, geslacht, godsdienst, aantal tenen of huidskleur? Elk van deze onderdelen zijn arbitrair en onnozel. Geen enkele, behalve misschien geslacht (en dan nog), is duidelijk afgelijnd. Het is toch niet omdat ik Nederlands (Vlaams) praat dat ik zomaar Vlaming ben? Ik ken een Turk (allez, nieuwe Belg) die beter Gents praat dan ik. Is hij daarom Gentenaar? Ja en nee. Hij is Gentenaar, daar kun je niet omheen. Maar hij voelt zich ook Turk. Hij is moslim. Hij woont en werkt in Gent, betaalt belastingen, begrijpt B-H-V niet en ergert zich aan de politiek. Een echte Belg, quoi. In geen enkele Europese regio kun je van 1 taal of 1 cultuur spreken. We hoeven het niet eens ver te zoeken: wat is Brussel?
Maar we drijven af.
De Drakendoder van de N-VA vindt het na de verklaring van Meuris zijn plicht om het zelf te doen. Sta mij toe daar eens hartelijk om te lachen. Ik zal dhr. Bracke volgend jaar persoonlijk een mailtje sturen waarin ik zijn verklaring, zijn mooie beloftes van gisteren confronteer met zijn daden en uitspraken van dat moment.
Ik ben geen verzuurde rechtse of linkse rakker. Ik breng geen proteststem uit. Ik ga niet blanco stemmen. Ik ga niet stemmen. Point final.
Niet omdat ik te leeg ben om niet te gaan stemmen, maar niet gaan stemmen is mijn signaal aan de fijne dames en heren die hun job niet doen. Welk ander signaal kan ik geven? Ik ben compleet, tot in het diepste van mijn vezels, politiek gedesillusioneerd.
Sommigen zeggen: geef je stem dan aan een kleine partij, maar gooi ze niet weg. Of ook: ga blanco stemmen. Same difference. Blanco gaan stemmen, daar moet je inderdaad iets meer moeite voor doen, maar blanco gaan stemmen is laf. Ik neem een risico. Ik kan (niet lachen) een boete (niet lachen!, zei ik) van 55 euro krijgen omdat ik niet ga.
Je mag er zeker van zijn: dit keer zullen ook de niet-stemmers grondig geteld worden.
Hypocrieten.
Wie bent u, dat u mij een leegaard durft te noemen?
Er is volgens mij een grondig verschil is tussen iemand die verklaart dat hij bewust en uit totale onvrede niet gaat stemmen en iemand die er op andere manieren probeert onderuit te raken ("ik moet werken, ik moet daarvoor naar de andere kant van België, ik moet naar een cummuniefeest, ik moet de avond voordien naar een trouwfeest, ik heb examens, mijn kat is ziek, ik moet mijn duiven melken, ik moet fietsen").
Ik werk al enkele jaren op een personeelsdienst. Het aantal mensen dat mij al een (valse) verklaring dat ze moeten werken is komen vragen om niet te hoeven gaan stemmen, is niet op één hand te tellen. Er zijn mensen die naar buitenlandse hotels een mailtje sturen, met het verzoek een verklaring op te stellen dat ze daar verbleven tijdens de verkiezingen. Er zijn mensen die echt verhinderd zijn (op reis, ziek, whatever) en die de moeite niet doen om een volmacht te halen.
Ik nodig iedereen uit om eens aan het stemlokaal te gaan staan als (voorwaardelijke wijs!) de bijzitters komen opdagen. De uitvluchten die je dan hoort! Hi-la-risch! Ware het niet om te bleiten, het was om te lachen.
Dát zijn de leeghangers!
Trouwens, deze verkiezingen zijn illegaal. Gaan stemmen is verklaren dat je akkoord gaat met B-H-V. Nu gij weer (voor alle duidelijkheid: ik vind dit geen reden om niet te gaan stemmen, 't is ironie).
Het zelf doen?
Dat is inderdaad mijn werk niet. Ik kan niet praten. Elke getrainde politicus lult me zo onder de tafel. Geef me een uur en ik bedenk een behoorlijk spitant antwoord, maar laat me niet improviseren. Ik moet kunnen nadenken over dingen. In politiek tel je alleen maar mee als je oneliners kunt schijten. De rest moet zijn bakkes houden en op de bank zitten.
Stel dat ik het wel zou doen. Bij welke partij dan? Er is niet één partij waar ik mij 100% achter kan scharen. Ik stem niet op partijen, maar op personen. Je ziet wat er gebeurt met de Franks Vandenbrouckes die een eigen mening hebben (en ook een klein tirannetje zijn) (hoewel hij nu weer mag meespelen).
Verantwoordelijkeid.
Mijn hart bloedt. Ik draag een verpletterende verantwoordelijkheid en ik weet dat. Rechts zal aan de macht komen en daar ben ik één zesmiljoenste deel verantwoordelijk voor.
Veel belangrijker: Ik draag bij tot de discussie. Ik verklaar dat ik niet wil gaan stemmen en daar kakt plots half België een mening over. Of toch een mening die ze ge-ctrl-c't hebben van iemand anders. Ik heb tenminste zelf al een keertje nagedacht.
Iedereen probeert mij ervan te overtuigen om toch maar te gaan stemmen, terwijl ik (en Meuris ook niet) geen enkele moeite doe om anderen ervan te overtuigen om niet te gaan stemmen. Ik heb een mening, ik uit die mening. Ik heb dat grondwettelijke recht. Ik stel vast dat er bij de treffelijke burger (waartoe ik mezelf reken, hilarisch eigenlijk) een soort ongehoorzaamheid ontstaat.
Integendeel: ga stemmen! Kies voor "De Goeie"! Maar volgende keer niet komen klagen dat het weer fout gelopen is hé. Ik beloof dat ik dat ook niet zal doen, ik heb op dat moment geen recht meer van spreken. Maar nu nog wel. En volgende keer stem ik weer vrolijk mee.
Voorspelling.
Of ik nu ga stemmen of niet, de volgende regering (het Vlaamse deel toch) bestaat uit CD&V, N-VA en een derde partij naar keuze. Of dat Open VLD of SP.a wordt hangt ervan af welke van die twee partijen de grootste hoer is.
We zullen binnen enkele maanden wel zien of ik gelijk gekregen heb of niet. Ik durf er in ieder geval geld op in te zetten.
(In deze post staat ongeveer 80 keer het woordje "ik". Misschien moet ik toch maar eens een politieke carrière overwegen, met de woordkeuze zit het alvast goed.)
Mijn gedacht.
Voor één keer publiceerde ik een uitzondering: Meuris' column in De Standaard. Mag ik daarbij aanvullen dat ik mijn mening ook al zo'n anderhalve week voor Meuris publiceerde. Ik heb meningen zat, ik. Geef me een onderwerp en ik heb er een mening over.
Niet gaan stemmen is blijkbaar het ultieme taboe. Ik heb me geout als niet-stemmer en daar wordt door bijna iedereen min of meer heftig op gereageerd. Alsof ik een kind verkracht heb. Manman, discussies!
Ten eerste: Ik ben grote voorstander van stemrecht. Er zijn mensen voor dood gegaan. Ik wik en weeg elke keer mijn stem. Als ik op reis ben tijdens een verkiezing, maak ik er mij niet gemakkelijk van af. Ik voorzie een volmacht. Je moet daar dus moeite voor doen he, mensen. Ik ben al vijf keer opgeroepen om te gaan bijzitten en heb deze taak elke keer ter harte genomen, toegegeven: met tegenzin. Meer nog: mijn lief en ik zijn ooit tegelijk gaan bijzitten. Ik daag je uit: vindt één ander Belgisch gezin dat ooit in zijn volledigheid is gaan bijzitten! Wij hebben het óók druk.
Ten tweede: Ik klaag niet over het aantal verkiezingen. Daar moet Meuris eigenlijk ook niet over zeuren, maar soit, dat had ik dan maar moeten verduidelijken. Ik zou elk jaar gaan kiezen, elke maand zelfs, mocht dat nodig blijken. Als er tenminste maar bestuurd wordt.
Ten derde: Als er dan toch zo veel politici zijn die het wel goed voor hebben met het land, waarom doen die er dan niets aan? Omdat ook zij vast zitten in het keurslijf van hun partij. Zij moeten, akkoord of niet, meestemmen met wat hun opgelegd wordt. Een individu kán geen eigen mening hebben in een traditionele partij en een Muppetpartij als Nee, PvdA of LDD heeft niets te zoeken in de Belgische politiek.
Ten vierde: Niet ik, maar de politici hollen het stemrecht uit. Zij worden verkozen door ons, maar doen daarna niet wat ze moeten doen, waarna ze zich opnieuw laten verkiezen om nog maar eens dezelfde farce op te voeren.
Waarom ga ik niet stemmen?
Er is momenteel geen enkele partij waar ik mijn vertrouwen in wil stellen. Politici - enkele marginale uitzonderingen niet te na gesproken - gebruiken de macht die ze toegewezen krijgen niet in naam van de mensen die hun verkozen hebben. Zij denken alleen aan hun eigen carrière, aan de volgende verkiezingen en aan hun royale inkomen dat daarvan afhankelijk is. Kijk naar Bert "raad eens hoe vaak ik al van partij veranderd ben" Anciaux, die zijn kans ruikt om terug te keren op het schouwtoneel. Iedere politicus roept nu om ter hardst dat het noodzakelijk is om te gaan stemmen, maar dat uiteraard alleen een stem op hem/haar nuttig is. Hoewel ook dat standpunt al omslaat, want de slimsten hebben door dat ze beter roepen dat stemmen belangrijk is, ongeacht de partij waarvoor je gaat stemmen, in de hoop dat daarom op hem/haar gestemd wordt, want die anderen willen veel te graag dat op hen gestemd wordt (ik raak de draad zelf bijna kwijt).
De regering is gevallen over B-H-V. Niet over de crisis, niet over uw of mijn werk, niet over de belangrijke dingen. Neen, de regering is gevallen over een detail. Een politieke futiliteit. Wie in België (behalve wat extremisten en separatisten) ligt wakker van het feit dat een Vlaming in Halle kan stemmen op een Waal? "De mensen" zijn daar niet mee bezig, ze zijn bezig met hun boterham, met hun zuurverdiende geld dat naar een wanbestuur vloeit, of ze hun kinderen nog veilig naar de kerk kunnen sturen of met hun eigen perversies.
Ik ben een geïnformeerde kiezer. Ik interesseer me voor politiek. Ik kan zo ongeveer uitleggen wat B-H-V precies betekent en waarom dat zonodig gesplitst moet worden. Ik ga niet akkoord met die splitsing. Ik vind de federale staat een anachronisme. Als ik op Laurette Onkelinckx wil stemmen omdat ik dat een lekker wijf vindt, dan moet dat kunnen. Twee landsdelen stemmen elk apart een regering bijeen en die twee regeringen moeten dan samen het land besturen. Wuk?
Ik ben tegen een onafhankelijk Vlaanderen. Dat betekent niet dat ik voor een onafhankelijk België ben. Ik ben voor een Europese Republiek, de Verenigde Staten van Europa. België is een zwakke constructie, maar wellicht de minst slechte oplossing tot die Europese staat een feit is. Als die al ooit zal bestaan, met al die Grieken, Bulgaren en Roemenen die ons geld en ons werk en onze vrouwen afpakken. Binnen 20 jaar zwaaien de Chinezen en de Brazilianen de economische plak, we kunnen maar beter voorbereid zijn. Nu denkt een partij tot aan de volgende verkiezing. Als ze al zo ver denkt.
Hoe die Europese staten dan ingedeeld moeten worden, daar zijn we nog niet uit. Een opsplitsing op basis van cultuur, taal, geslacht, godsdienst, aantal tenen of huidskleur? Elk van deze onderdelen zijn arbitrair en onnozel. Geen enkele, behalve misschien geslacht (en dan nog), is duidelijk afgelijnd. Het is toch niet omdat ik Nederlands (Vlaams) praat dat ik zomaar Vlaming ben? Ik ken een Turk (allez, nieuwe Belg) die beter Gents praat dan ik. Is hij daarom Gentenaar? Ja en nee. Hij is Gentenaar, daar kun je niet omheen. Maar hij voelt zich ook Turk. Hij is moslim. Hij woont en werkt in Gent, betaalt belastingen, begrijpt B-H-V niet en ergert zich aan de politiek. Een echte Belg, quoi. In geen enkele Europese regio kun je van 1 taal of 1 cultuur spreken. We hoeven het niet eens ver te zoeken: wat is Brussel?
Maar we drijven af.
De Drakendoder van de N-VA vindt het na de verklaring van Meuris zijn plicht om het zelf te doen. Sta mij toe daar eens hartelijk om te lachen. Ik zal dhr. Bracke volgend jaar persoonlijk een mailtje sturen waarin ik zijn verklaring, zijn mooie beloftes van gisteren confronteer met zijn daden en uitspraken van dat moment.
Ik ben geen verzuurde rechtse of linkse rakker. Ik breng geen proteststem uit. Ik ga niet blanco stemmen. Ik ga niet stemmen. Point final.
Niet omdat ik te leeg ben om niet te gaan stemmen, maar niet gaan stemmen is mijn signaal aan de fijne dames en heren die hun job niet doen. Welk ander signaal kan ik geven? Ik ben compleet, tot in het diepste van mijn vezels, politiek gedesillusioneerd.
Sommigen zeggen: geef je stem dan aan een kleine partij, maar gooi ze niet weg. Of ook: ga blanco stemmen. Same difference. Blanco gaan stemmen, daar moet je inderdaad iets meer moeite voor doen, maar blanco gaan stemmen is laf. Ik neem een risico. Ik kan (niet lachen) een boete (niet lachen!, zei ik) van 55 euro krijgen omdat ik niet ga.
Je mag er zeker van zijn: dit keer zullen ook de niet-stemmers grondig geteld worden.
Hypocrieten.
Wie bent u, dat u mij een leegaard durft te noemen?
Er is volgens mij een grondig verschil is tussen iemand die verklaart dat hij bewust en uit totale onvrede niet gaat stemmen en iemand die er op andere manieren probeert onderuit te raken ("ik moet werken, ik moet daarvoor naar de andere kant van België, ik moet naar een cummuniefeest, ik moet de avond voordien naar een trouwfeest, ik heb examens, mijn kat is ziek, ik moet mijn duiven melken, ik moet fietsen").
Ik werk al enkele jaren op een personeelsdienst. Het aantal mensen dat mij al een (valse) verklaring dat ze moeten werken is komen vragen om niet te hoeven gaan stemmen, is niet op één hand te tellen. Er zijn mensen die naar buitenlandse hotels een mailtje sturen, met het verzoek een verklaring op te stellen dat ze daar verbleven tijdens de verkiezingen. Er zijn mensen die echt verhinderd zijn (op reis, ziek, whatever) en die de moeite niet doen om een volmacht te halen.
Ik nodig iedereen uit om eens aan het stemlokaal te gaan staan als (voorwaardelijke wijs!) de bijzitters komen opdagen. De uitvluchten die je dan hoort! Hi-la-risch! Ware het niet om te bleiten, het was om te lachen.
Dát zijn de leeghangers!
Trouwens, deze verkiezingen zijn illegaal. Gaan stemmen is verklaren dat je akkoord gaat met B-H-V. Nu gij weer (voor alle duidelijkheid: ik vind dit geen reden om niet te gaan stemmen, 't is ironie).
Het zelf doen?
Dat is inderdaad mijn werk niet. Ik kan niet praten. Elke getrainde politicus lult me zo onder de tafel. Geef me een uur en ik bedenk een behoorlijk spitant antwoord, maar laat me niet improviseren. Ik moet kunnen nadenken over dingen. In politiek tel je alleen maar mee als je oneliners kunt schijten. De rest moet zijn bakkes houden en op de bank zitten.
Stel dat ik het wel zou doen. Bij welke partij dan? Er is niet één partij waar ik mij 100% achter kan scharen. Ik stem niet op partijen, maar op personen. Je ziet wat er gebeurt met de Franks Vandenbrouckes die een eigen mening hebben (en ook een klein tirannetje zijn) (hoewel hij nu weer mag meespelen).
Verantwoordelijkeid.
Mijn hart bloedt. Ik draag een verpletterende verantwoordelijkheid en ik weet dat. Rechts zal aan de macht komen en daar ben ik één zesmiljoenste deel verantwoordelijk voor.
Veel belangrijker: Ik draag bij tot de discussie. Ik verklaar dat ik niet wil gaan stemmen en daar kakt plots half België een mening over. Of toch een mening die ze ge-ctrl-c't hebben van iemand anders. Ik heb tenminste zelf al een keertje nagedacht.
Iedereen probeert mij ervan te overtuigen om toch maar te gaan stemmen, terwijl ik (en Meuris ook niet) geen enkele moeite doe om anderen ervan te overtuigen om niet te gaan stemmen. Ik heb een mening, ik uit die mening. Ik heb dat grondwettelijke recht. Ik stel vast dat er bij de treffelijke burger (waartoe ik mezelf reken, hilarisch eigenlijk) een soort ongehoorzaamheid ontstaat.
Integendeel: ga stemmen! Kies voor "De Goeie"! Maar volgende keer niet komen klagen dat het weer fout gelopen is hé. Ik beloof dat ik dat ook niet zal doen, ik heb op dat moment geen recht meer van spreken. Maar nu nog wel. En volgende keer stem ik weer vrolijk mee.
Voorspelling.
Of ik nu ga stemmen of niet, de volgende regering (het Vlaamse deel toch) bestaat uit CD&V, N-VA en een derde partij naar keuze. Of dat Open VLD of SP.a wordt hangt ervan af welke van die twee partijen de grootste hoer is.
We zullen binnen enkele maanden wel zien of ik gelijk gekregen heb of niet. Ik durf er in ieder geval geld op in te zetten.
(In deze post staat ongeveer 80 keer het woordje "ik". Misschien moet ik toch maar eens een politieke carrière overwegen, met de woordkeuze zit het alvast goed.)
Fak
Er zijn zo van die mensen die mij nog erger vinden dan een Vlaams Belanger. Die mij een lege fak vinden.
Nu, Michel is niet meteen de meest genuanceerde mens en zo heb ik ze wel graag. Maar toch, erger dan een Vlaams Belanger. Zou een kinderverkrachter daar onder of boven zitten? Een LDD'er? Een massamoordenaar? Iemand die geld van een bedelaar steelt?
Sjeus peoples, het gaat over de verkiezingen. In België. Federaal parlement.
Alsof dat voor echt is...
Nu, Michel is niet meteen de meest genuanceerde mens en zo heb ik ze wel graag. Maar toch, erger dan een Vlaams Belanger. Zou een kinderverkrachter daar onder of boven zitten? Een LDD'er? Een massamoordenaar? Iemand die geld van een bedelaar steelt?
Sjeus peoples, het gaat over de verkiezingen. In België. Federaal parlement.
Alsof dat voor echt is...
maandag, mei 03, 2010
Nee!
Ik vind dat Stijn Meuris over het algemeen een beetje een zeur is, maar wat hij in De Standaard liet publiceren is de nagel op de kop.
Er ontstaat een grote groep gematigde, "positief-actieven", die het beu zijn.
Ook ik stem niet dit keer. Voor één keer is dit volgens mij de enige mogelijkheid om te protesteren. Het stemrecht is te belangrijk om het uit te hollen en te misbruiken. Vroeger deed ik zelfs de moeite om tijdens afwezigheden, reizen, enz. een gevolmachtigde te vinden. Ik werd een keer of 5 opgeroepen en ging bijzitten, omdat ik dat mijn democratische plicht vond.
Ik schaar me achter Meuris, dominiek.be en vele (honderd)duizenden anderen.
Wie programmeert de Stomme van Portici?
Spread the word!
--
Het is tijd voor een algemene reset, vindt STIJN MEURIS. Want het hele politieke spectrum, de totale kleurenbalk aan partijen gaat hier in de fout. Machtspartijen evenzeer als oppositie. Dit land gaat naar de haaien en onze politici gaan het allemaal nog eens rustig bekijken, de komende vier jaar. Niet met deze jongen.
Hier volgt de exit-poll voor de federale verkiezingen van juni: links en rechts een paar procenten meer of minder. Daags nadien verschijnen de analyses, en nog een paar maanden later volgt dan een nieuw-samengestelde regering, die geleid zal worden door een volgende consensuspremier afkomstig uit partij X of Y. Wie weet wordt het wel een vrouw. Of - stel je voor zeg! - een Waal. Veel gekker moet het niet worden. Anderhalf jaar later crasht die 'ploeg' zonder onderweg amper iets te hebben gerealiseerd. Terug naar af.
Niet meer met mij dus.
Dit weekend kreeg ik de ene politicus na de andere aan de lijn. Ze zeggen het wat vriendelijker, maar au fond vinden ze dat ik een tendentieuze en zeurderige visie etaleer, een gevaarlijk voorbeeld van anti-politiek, van negativisme en van doemdenkerij. Ik zie het te rechts. Of te links. Ik kan ze geruststellen: tot voor kort zou ik hetzelfde gezegd hebben. Dat het onfatsoenlijk was zo te denken over de Belgische federale politiek. Dat is veranderd. Ik ben inmiddels overtuigd van de totale lethargie en van de stuitende onkunde. Toon me het tegendeel en ik ga misschien overstag.
Tot mijn grote verwondering merk ik dat een simpele aankondiging om de verkiezingen in juni een keertje te laten voor wat ze zijn anno 2010 zowat het allerlaatste taboe blijkt te zijn. Alles kan en vrijwel alles mag, maar niet deelnemen aan het stemfeest en dat dan ook nog aankondigen: ho maar. Staatsondermijnend gedrag dat ten strengste bestreden dient te worden. Of tenminste geridiculiseerd, vaak het allerlaatste wapen van een gedoemd systeem. Spindoctor Noël Slangen slaagde er vorige week donderdag tijdens Phara zowaar in om 'dat soort uitspraken' af te doen als iets dat doelloos surft op de emoties van het moment. 'Ge gaat zien, over veertig dagen is dat allemaal al lang bekoeld.' Kijk, zo'n voorspelling moet je nu echt niet doen.
Caroline Gennez zei vrijdag in Bracke op vrijdag dat ze hoopte mij te kunnen overtuigen om straks toch te gaan stemmen. Krop in m'n keel: rechtstreeks aangesproken worden in een politiek praatprogramma op basis van een zinnetje op Facebook. Helaas, ik moet ook Caroline teleurstellen: het zal niet gebeuren. Deze keer niet. En ik zal niet de enige zijn. Wat het allemaal nog erger maakt: deze keer zijn het niet the usual suspects die de politiek de rug toekeren. Niet de professioneel verzuurden, de anti's, de contra's of de drop-outs. Deze keer gaat het ook niet meer over de fans van extreemrechts of -links, die au fond nooit hebben gewogen op de politieke werkelijkheid. Deze keer roert zich een segment van de bevolking dat je nog het best kunt omschrijven als de positief-actieven. Mensen die werken, hun belastingen en hun verkeersboetes betalen, maar die ook deftig geïnformeerd zijn en over een uitgebreid sociaal netwerk beschikken. Mensen die - geloof het of niet, dames en heren politici - altijd oprecht geloofd hebben in de democratie en in de politiek. Ook toen het met extreemrechts de verkeerde kant uitging. Je kunt ze onmogelijk als verzuurd en anti-alles bestempelen. Je zou wel kunnen stellen dat ze het bnp nog een beetje rechthouden. De brede achterban, kortom.
Welnu, een groot deel van die mensen heeft het helemaal gehad. Dat er met hun stem - waar nochtans irritant vaak een beroep op wordt gedaan, van een handvol variëteiten aan verkiezingen tot referenda over de Lange Wapper - niks gedaan wordt. Ze zijn het ook beu dat die stem zelfs niet leidt tot een zelfs maar een béétje werkbare regeringsploeg, laat staan een regeringsploeg die zich met visie achter een Groot Project schaart. Ze zijn het beu dat de corruptie en het grote geldgegraai opnieuw alive and kicking zijn, dat de verzuiling helemaal terug is, schaamtelozer dan ooit tevoren. Dat niet alleen de infrastructuur zich stilaan op het niveau van het Oekraïne van twintig jaar geleden bevindt (wegenwerkers vullen de putten in de E313 met emmertjes teer!), maar dat vervolgens ook de economie, het onderwijs, de fiscale invordering, het wetenschappelijk onderzoek en justitie aan een neergang bezig zijn die ons tot de risee van zowat heel Europa maakt. Gelukkig dat we Griekenland en Portugal nog hebben, anders liep ook ons land vies in de kijker. Ook gelezen? België zakt in een recente Oeso-studie weg tot de op twee na laatste positie als het gaat over de verhouding bnp versus overheidskost en efficiëntie. Het is beschamend.
Een dozijn dossiers verdient het om met brutale en doorslaande kracht aangepakt te worden. Niet morgen, niet na de volgende verkiezingen, maar nu. Welk onderdeeltje van het woord 'NU' begrijpen jullie niet, gekozenen in de Wetstraat?
De redenering dat het 'goed is dat we naar nieuwe verkiezingen gaan, omdat dat tot een vier jaar durende onbelemmerde regeerperiode met rust en stabiliteit leidt' is hallucinant. Ten eerste garandeert niemand ons een ononderbroken regeerperiode, als we afgaan op de frequentie van voorgaande regeringscrisissen. En ten tweede lijkt die uitleg te suggereren dat we het allemaal nog eens rustig gaan bekijken, en dan zien we wel weer. Inmiddels gaat het land steeds meer richting putteke.
Minstens één opmerking die dezer dagen te horen viel: als je het toch allemaal zo goed weet, Meuris, waarom werp je jezelf dan niet in de arena? Wel, omdat het mijn beroep niet is. Het is jullie beroep, jullie hebben voor de politiek gekozen. Doe dan ook aan politiek en niet aan kontengedraai. En als het besef komt dat je het gewoon niet kunt, aan efficiënte politiek doen, sta dan recht en geef ootmoedig toe: 'Sorry, ik kan het niet. Ik zoek iets anders.'
En je zult het altijd zien: bepaalde partijen vinden het blijkbaar prikkelend om de potentiële niet-stemmers te rekruteren en voor de kar te spannen. 'Hoera, een frisse afwijkende mening. Die wij eigenlijk delen. Maar degenen die niet willen gaan stemmen zouden dat uitgerekend deze keer wél moeten doen! Het is belangrijker dan ooit.'
We moeten dus wél gaan stemmen - maar bij voorkeur op hen. Want zij zijn goed en de anderen zijn slecht. Helaas. Het is een diep tragische vaststelling, maar het hele spectrum, de totale kleurenbalk aan partijen gaat hier in de fout. Machtspartijen evenzeer als oppositie. Dat niet beseffen getuigt van een grotesk soort eigenwaan.
Wij, de overtuigde kiezers, hebben de politici herhaaldelijk een opdracht en een marsrichting gegeven. Wij willen gerust bijdragen, participeren, betalen en engagement vertonen. Maar we zijn ook klanten van de politiek en van het beleid. En de klant is teleurgesteld en boos. De klant gaat even niet meer shoppen.Weg met het stuitend amateurisme, het is tijd voor een algemene reset. En daarna? Regeren godverdomme, alsof uw leven ervan afhangt.
Want voorlopig overheerst de gedachte: wat dénken die daar eigenlijk wel?
STIJN MEURISWie? Zanger, regisseur Wat? De kritiek op burgers die in juni niet gaan stemmen, valt terug te voeren tot angst voor het lawine-effect. En terecht. Waarom? Omdat het nu echt welletjes geweest is.
(bron: De Standaard)
Er ontstaat een grote groep gematigde, "positief-actieven", die het beu zijn.
Ook ik stem niet dit keer. Voor één keer is dit volgens mij de enige mogelijkheid om te protesteren. Het stemrecht is te belangrijk om het uit te hollen en te misbruiken. Vroeger deed ik zelfs de moeite om tijdens afwezigheden, reizen, enz. een gevolmachtigde te vinden. Ik werd een keer of 5 opgeroepen en ging bijzitten, omdat ik dat mijn democratische plicht vond. Ik schaar me achter Meuris, dominiek.be en vele (honderd)duizenden anderen.
Wie programmeert de Stomme van Portici?
Spread the word!
--
Het is tijd voor een algemene reset, vindt STIJN MEURIS. Want het hele politieke spectrum, de totale kleurenbalk aan partijen gaat hier in de fout. Machtspartijen evenzeer als oppositie. Dit land gaat naar de haaien en onze politici gaan het allemaal nog eens rustig bekijken, de komende vier jaar. Niet met deze jongen.
Hier volgt de exit-poll voor de federale verkiezingen van juni: links en rechts een paar procenten meer of minder. Daags nadien verschijnen de analyses, en nog een paar maanden later volgt dan een nieuw-samengestelde regering, die geleid zal worden door een volgende consensuspremier afkomstig uit partij X of Y. Wie weet wordt het wel een vrouw. Of - stel je voor zeg! - een Waal. Veel gekker moet het niet worden. Anderhalf jaar later crasht die 'ploeg' zonder onderweg amper iets te hebben gerealiseerd. Terug naar af.
Niet meer met mij dus.
Dit weekend kreeg ik de ene politicus na de andere aan de lijn. Ze zeggen het wat vriendelijker, maar au fond vinden ze dat ik een tendentieuze en zeurderige visie etaleer, een gevaarlijk voorbeeld van anti-politiek, van negativisme en van doemdenkerij. Ik zie het te rechts. Of te links. Ik kan ze geruststellen: tot voor kort zou ik hetzelfde gezegd hebben. Dat het onfatsoenlijk was zo te denken over de Belgische federale politiek. Dat is veranderd. Ik ben inmiddels overtuigd van de totale lethargie en van de stuitende onkunde. Toon me het tegendeel en ik ga misschien overstag.
Tot mijn grote verwondering merk ik dat een simpele aankondiging om de verkiezingen in juni een keertje te laten voor wat ze zijn anno 2010 zowat het allerlaatste taboe blijkt te zijn. Alles kan en vrijwel alles mag, maar niet deelnemen aan het stemfeest en dat dan ook nog aankondigen: ho maar. Staatsondermijnend gedrag dat ten strengste bestreden dient te worden. Of tenminste geridiculiseerd, vaak het allerlaatste wapen van een gedoemd systeem. Spindoctor Noël Slangen slaagde er vorige week donderdag tijdens Phara zowaar in om 'dat soort uitspraken' af te doen als iets dat doelloos surft op de emoties van het moment. 'Ge gaat zien, over veertig dagen is dat allemaal al lang bekoeld.' Kijk, zo'n voorspelling moet je nu echt niet doen.
Caroline Gennez zei vrijdag in Bracke op vrijdag dat ze hoopte mij te kunnen overtuigen om straks toch te gaan stemmen. Krop in m'n keel: rechtstreeks aangesproken worden in een politiek praatprogramma op basis van een zinnetje op Facebook. Helaas, ik moet ook Caroline teleurstellen: het zal niet gebeuren. Deze keer niet. En ik zal niet de enige zijn. Wat het allemaal nog erger maakt: deze keer zijn het niet the usual suspects die de politiek de rug toekeren. Niet de professioneel verzuurden, de anti's, de contra's of de drop-outs. Deze keer gaat het ook niet meer over de fans van extreemrechts of -links, die au fond nooit hebben gewogen op de politieke werkelijkheid. Deze keer roert zich een segment van de bevolking dat je nog het best kunt omschrijven als de positief-actieven. Mensen die werken, hun belastingen en hun verkeersboetes betalen, maar die ook deftig geïnformeerd zijn en over een uitgebreid sociaal netwerk beschikken. Mensen die - geloof het of niet, dames en heren politici - altijd oprecht geloofd hebben in de democratie en in de politiek. Ook toen het met extreemrechts de verkeerde kant uitging. Je kunt ze onmogelijk als verzuurd en anti-alles bestempelen. Je zou wel kunnen stellen dat ze het bnp nog een beetje rechthouden. De brede achterban, kortom.
Welnu, een groot deel van die mensen heeft het helemaal gehad. Dat er met hun stem - waar nochtans irritant vaak een beroep op wordt gedaan, van een handvol variëteiten aan verkiezingen tot referenda over de Lange Wapper - niks gedaan wordt. Ze zijn het ook beu dat die stem zelfs niet leidt tot een zelfs maar een béétje werkbare regeringsploeg, laat staan een regeringsploeg die zich met visie achter een Groot Project schaart. Ze zijn het beu dat de corruptie en het grote geldgegraai opnieuw alive and kicking zijn, dat de verzuiling helemaal terug is, schaamtelozer dan ooit tevoren. Dat niet alleen de infrastructuur zich stilaan op het niveau van het Oekraïne van twintig jaar geleden bevindt (wegenwerkers vullen de putten in de E313 met emmertjes teer!), maar dat vervolgens ook de economie, het onderwijs, de fiscale invordering, het wetenschappelijk onderzoek en justitie aan een neergang bezig zijn die ons tot de risee van zowat heel Europa maakt. Gelukkig dat we Griekenland en Portugal nog hebben, anders liep ook ons land vies in de kijker. Ook gelezen? België zakt in een recente Oeso-studie weg tot de op twee na laatste positie als het gaat over de verhouding bnp versus overheidskost en efficiëntie. Het is beschamend.
Een dozijn dossiers verdient het om met brutale en doorslaande kracht aangepakt te worden. Niet morgen, niet na de volgende verkiezingen, maar nu. Welk onderdeeltje van het woord 'NU' begrijpen jullie niet, gekozenen in de Wetstraat?
De redenering dat het 'goed is dat we naar nieuwe verkiezingen gaan, omdat dat tot een vier jaar durende onbelemmerde regeerperiode met rust en stabiliteit leidt' is hallucinant. Ten eerste garandeert niemand ons een ononderbroken regeerperiode, als we afgaan op de frequentie van voorgaande regeringscrisissen. En ten tweede lijkt die uitleg te suggereren dat we het allemaal nog eens rustig gaan bekijken, en dan zien we wel weer. Inmiddels gaat het land steeds meer richting putteke.
Minstens één opmerking die dezer dagen te horen viel: als je het toch allemaal zo goed weet, Meuris, waarom werp je jezelf dan niet in de arena? Wel, omdat het mijn beroep niet is. Het is jullie beroep, jullie hebben voor de politiek gekozen. Doe dan ook aan politiek en niet aan kontengedraai. En als het besef komt dat je het gewoon niet kunt, aan efficiënte politiek doen, sta dan recht en geef ootmoedig toe: 'Sorry, ik kan het niet. Ik zoek iets anders.'
En je zult het altijd zien: bepaalde partijen vinden het blijkbaar prikkelend om de potentiële niet-stemmers te rekruteren en voor de kar te spannen. 'Hoera, een frisse afwijkende mening. Die wij eigenlijk delen. Maar degenen die niet willen gaan stemmen zouden dat uitgerekend deze keer wél moeten doen! Het is belangrijker dan ooit.'
We moeten dus wél gaan stemmen - maar bij voorkeur op hen. Want zij zijn goed en de anderen zijn slecht. Helaas. Het is een diep tragische vaststelling, maar het hele spectrum, de totale kleurenbalk aan partijen gaat hier in de fout. Machtspartijen evenzeer als oppositie. Dat niet beseffen getuigt van een grotesk soort eigenwaan.
Wij, de overtuigde kiezers, hebben de politici herhaaldelijk een opdracht en een marsrichting gegeven. Wij willen gerust bijdragen, participeren, betalen en engagement vertonen. Maar we zijn ook klanten van de politiek en van het beleid. En de klant is teleurgesteld en boos. De klant gaat even niet meer shoppen.Weg met het stuitend amateurisme, het is tijd voor een algemene reset. En daarna? Regeren godverdomme, alsof uw leven ervan afhangt.
Want voorlopig overheerst de gedachte: wat dénken die daar eigenlijk wel?
STIJN MEURISWie? Zanger, regisseur Wat? De kritiek op burgers die in juni niet gaan stemmen, valt terug te voeren tot angst voor het lawine-effect. En terecht. Waarom? Omdat het nu echt welletjes geweest is.
(bron: De Standaard)
Abonneren op:
Posts (Atom)