Eén immo-mevrouw had zich terdege voorbereid. Of we ook andere huizen wilden zien dan degene die we haar gevraagd hadden? Uiteraard.
Mme. Elisabeth liet ons nogmaals de hele streek en de bijhorende huizen zien. Bij één van de eerste huizen hadden we al een goed gevoel, maar het zou nog tot vrijdag duren voor we een echte waauw over de lippen heen voelden borrelen. Mmm, borrelen. Nog veel werk, maar wat al afgewerkt is was met smaak en kapitaal uitgevoerd.
Op vrijdagavond bekeken we de oogst aan foto's nog een keer, want na 25 huizen weet je niet meer hoe het vierde er uit zag en beslisten we - onder invloed van een degelijk landwijntje - om een zeer voorzichtig, want bijzonder veel onder de vraagprijs, bod uit te brengen.
Het bod werd afgewezen. Terecht. We deden er nog een ietsiepietsie bij, want Mme. Elisabeth voorvoelde dat de eigenares wel te verwurmen was. Wie kan nu eenmaal neen zeggen tegen een berg cash geld? Frank Vandenbroucke, ja die, maar voor de rest...?
Maandagochtend, 9h20. Telefoontje van Mme. Elisabeth. De eigenares gaat akkoord met het bod!
Dames en heren, wij presenteren u onze nieuwe woonst.
De voorgevel (van Google street view)
De eetkamer/woonkamer
Inkomhal, met links de deur naar de studio
De woonkamer/eetkamer
Zicht vanuit de woonkamer op de tuin
Overdekt terras
Zicht op de tuin (links) met zwembad en de achterliggende wijngaarden
Zo'n beetje hetzelfde
Terras/tuin
We weten nog niet of de bbq blijft staan...
De studio
Keukenhoekje
Eén van de vier slaapkamers
Eén van de twee badkamers
De bovenverdieping, daar is nog een klein beetje werk aan, daar komt een autonoom apartement.
Het is onbehoorlijk spannend allemaal...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten