Pagina's

woensdag, juni 29, 2011

Telenet

Liefste Telenet,

Ik ben een beetje ontgoocheld in je. We hebben al meer dan 10 jaar een relatie. De spannende eerste jaren waarin we af en toe een kleine woordenwisseling hadden zijn al lang voorbij. Onze relatie is tegenwoordig gebaseerd op een wederzijds gedoogbeleid.
Maar nu ben ik dus ontgoocheld. Een beetje boos zelfs.

In 1999 begon onze relatie onder een goed gesternte. Ik betaalde toen 10.000 Belgische Franken voor een internetaansluiting. Ik was bij de eerste klanten in Gent. Ik betaalde met plezier, want zo'n nieuwe jonge speler op een markt die veel te lang door een monopolistisch Belgacom gedomineerd werd, die moest gesteund worden. We betaalden zelfs 2.000 BEF voor het lenen van een modem. Dat ging toen nog zo. Alleen een kniesoor vermeldt dat na enkele jaren prijzenoorlog de installatie gratis werd en ik dus veel te veel betaalde.
Na 12 jaar Telenet met - het moet gezegd - niet al te veel problemen, is er nu een barstje ontstaan.

Deze week kreeg ik telefoon van een vriendelijke mevrouw die een prachtig aanbod voor me had. Voor amper twee euro extra zou ik veel sneller kunnen surfen, gratis webruimte krijgen én bij problemen binnen de vier uur geholpen worden. Ik ben van nature een beetje terughoudend bij die mooie aanbiedingen (er liggen nog altijd miljoenen op mij te wachten in Afrikaanse bankkluizen) en zei haar dat ik dat even wilde nakijken. We maakten meteen een afspraakje voor volgende week maandag, dan belt ze mij terug.

Hoe zit het momenteel?

We hebben nu een Expressnet-relatie en ik betaal daar 42,91 euro per maand voor. In ruil krijg ik 13 Mbps downloadsnelheid (zie afbeelding) wat ik eigenlijk genoeg vind, want ik download geen films, mp3's, spelletjes en dergelijke meer, 1,15 Mbps uploadsnelheid, 100 Gb datavolume per maand (ik verbruik gemiddeld 5% van die hoeveelheid) en 50 Mb webruimte. Ik kocht zelf een draadloze router zodat ik ook in mijnen hof kan surfen.

Het voorstel van de vriendelijke mevrouw is Fibernet: 50 Mbps downloadsnelheid (whoosh), 100 Gb datavolume (hetzelfde), 50 Mb gratis webruimte (ha tiens, die had ik al), wifi (heb ik al) en binnen de 4 uur bijstand als er problemen zijn voor amper 44,95 euro.


Wat de vriendelijke mevrouw niet vertelde is dat er nog andere mogelijkheden zijn. Zo is er Basic Internet: 20 Mbps downloadsnelheid, 1,25 Mbps uploadsnelheid en 50 Gb downloadvolume. Beter dan wat ik nu heb. Het strafste moet nog komen. Kostprijs voor deze verbinding: 24,95 euro. Bijna 18 euro per maand goedkoper!

En we zijn nog niet klaar.

Er bestaat ook nog een Basic Net, iets dat niet op je website vermeld wordt. De downloadsnelheid is 4 Mbps. Er hoort ook nog 15 Gb datavolume bij. Kostprijs van dit pakket: 18,90 euro. Maar dat is dus een beetje de Aldi van de Telenetverbindingen. Dat begrijp ik ook (hoewel ik 4 jaar geleden ook maar over 4 Mbps beschikte).

Liefste Telenet,

Ik weet niet hoe lang dit Basic Internet al bestaat, maar een echt klantvriendelijk bedrijf zou zijn klanten al moeten bellen als er een beter product voor een lagere prijs op de markt komt. Zeker zijn trouwste en gemakkelijkste klanten die nooit zagen, niet over downloadlimieten gaan en bijna altijd netjes op tijd betalen. Niet om te proberen de klant iets duurders aan te smeren dat hij eigenlijk niet nodig heeft.
Ik ga er voor het gemak even van uit dat Basic Internet nog maar een jaar bestaat. 12 maal 18 euro is 216 euro. Bedenk eens, liefste Telenet, wat ik allemaal met dat geld had kunnen doen. Misschien vind je 216 euro niet zoveel geld. Op de loonbrief van jouw CEO staan er wellicht nog drie nulletjes achter, maar voor eenvoudige mensen als ik is dat veel geld. Ik moet daar bijna een uur voor werken.

Je begrijpt dat onze relatie niet op wantrouwen gebaseerd kan zijn, liefste Telenet. Daarom zal ik aan je vriendelijke vriendin uitleggen dat ik niet geïnteresseerd ben in haar voorstel, maar wel in een goedkoper product dat beter is dan wat ik nu heb. Het zou fijn zijn mocht ze daar begrijpend over doen en mij ook nog een kleine genoegdoening aanbiedt. We kennen elkaar toch al heel lang en het zou bijzonder tragisch zijn mocht onze relatie over zo'n futiliteit op de klippen lopen, vind je niet?


Dikke kussen,

je Wim

Fietsreis (3)

3 juni: La Réole - Agen

Na een uitgebreid ontbijt in de keuken van de gastheer en -vrouw, samen met twee aangespoelde Duitsers op weg naar Compostella (25 km fietsen per dag, moeha!), trekken we weer op pad. Onze kont doet al flink pijn, maar dat fietsen we wel weg. Vandaag start de route langs het Canal du Garonne. Dat kanaal verbindt La Réole met Toulouse. Net zoals de Garonne zelf trouwens. We krijgen in de eerste kilometers eerst nog een douche van een sproeiinstallatie, met water uit de Garonne. Lekker. Het kanaal is erg lang en op sommige plaatsen bijzonder recht. Volgens de routebeschrijving bestaat het stuk tot Agen voornamelijk uit velden en landerijen. Dat klopt, al kunnen we dat vaak niet zien door de naar schatting 60.000 (sic) platanen.
Er is heel wat pleziervaart op het kanaal. Vaarders hebben niet veel anders te doen dan te zwaaien naar fietsers. We zwaaien vrolijk terug. Kijk ons: helemaal zonder milieuvervuiling en ook nog eens drie keer zo snel. Al kunnen we natuurlijk niet de hele dag sloten cava zitten zuipen op het dek.



Onderweg gooit een eekhoorn zich met ware doodsverachting voor onze wielen. Het scheelt minder dan een eekhoornhaar. Hadden we niet geremd, het beest was onder onze wielen terechtgekomen. Eekhoornpaté, zou dat lekker zijn?

Het is wederom een vrij vlotte fietsdag met een nieuwigheid voor ons: Le pont canal. Het kanaal overbrugt beken, rivieren en wegen. Letterlijk. Met een brug. De bevreemdende ervaring om naast een kanaal te fietsen op zowat 30 meter boven de Garonne is onvergetelijk.


Na zowat 77 km vlakke weg moeten we in de namiddag nog naar de B&B. Die ligt 1981 meter van het ronde punt af. Wat blijkt: de huisnummers in de straat zijn gelijk aan de afstand tot het rond punt. Wat we nog niet weten, maar snel merken, is dat het 1981 stijgende meters zijn. Een kreng van een helling na een vermoeiende dag. Touretappe met aankomst op col nr. 2.
's Avonds fietsen we nog even naar de stad om te eten en daarna terug omhoog. Gelukkig is het domein waar we verblijven geweldig. Er is zelfs een zwembad waar de welgeteld vijf minuten in zwemmen wegens te koud.

Fietsreis (2)

2 juni: Bordeaux - La Réole

The girls is all salty
The boys is all sweet
The food ain't too shabby,
An' they piss in the street
In France
Way down in France
Way on down
Way on down
In France

(FZ - In France)

Frankrijk zou het perfecte land kunnen zijn, ware het niet dat het vol Fransen zit.

Een of andere idioot heeft ongeveer drie uur lang staan brullen op straat. Midden in de nacht. Toen ik om 5h00 het raam sloot (het was keipokkeheet in de kamer) haalde dat het volume van de idioot met ongeveer 1 dB naar omlaag. Na deze uitermate slechte nacht en dito hotelontbijt stappen we op onze fietsen. Voor echt deze keer.

Het wordt een dag vol fietsplezier. Het weer is lekker, de bries komt uit zuidoostelijke richting, platanen en andere groensels zorgen voor schaduw. Het is even zoeken naar de juiste weg wegens wegenwerken (whoa, de alliteratie!), maar we bevinden ons na enkele kilometer op een uiterst aangename voie verte Roger Lapebie. Een voormalige spoorweg is nu fietspad. Aangezien treinen niet meteen geschikt zijn om hellingen van 20% en meer te veroveren, kabbelt het fietspad rustig voort. Soms een stukje vals plat op en neer, maar niets onoverkomelijks. Tot we in Sauveterre aankomen. Een of andere zot heeft het dorp bovenop een helling gelegd. Die had vast geen fiets. Maar het lukt. Net.
Omdat het Onzelieveneeremelvaart is, is alles (!!) gesloten. Er is zelfs geen café open op het plein. We hebben honger. Dorst. We verlaten alras het dorp, denderen een andere helling af om met een flukse aanloop de volgende heuvel te bestormen. De afzink gaat over in een moordende helling (denk Koppenberg, maar met asfalt) en na ongeveer halfweg vallen we compleet stil. We zijn duidelijk nog niet in vorm en de bagage helpt niet duwen. We moeten voet aan de grond zetten.
Vanaf dan wordt het menens. De laatste 20 km van het traject gaan we over op zwaar terrein. Het lijkt wel een etappe uit de Tour: 150 km aanloop en dan 4 Alpencols over.
Na 70 km arriveren we in La Réole met een flink gemiddelde. Het is nog altijd Emelvaart en de zon schijnt een beetje, reden voor iedereen om binnen te zitten. Ons bezoek aan het stadje stelt dan ook niet veel voor en we ontdekken dat een pastis tegenwoordig 2,20 euro kost in café des sports.
Onze kamer is erg netjes, erg rustig en heeft een mooi uitzicht.

maandag, juni 27, 2011

Fietsreis: Gent-Bordeaux-Marseille-Bordeaux-Gent (1)

Geef toe dat u zwaar onder de indruk bent van bovenstaande titel. In juni zijn we op fietsreis geweest. We hebben niet de volledige bovenstaande route gefietst, maar wel van Bordeaux naar Marseille.

1 juni 2011: Gent-Bordeaux

Na een korte nacht (nog altijd een beetje nerveus voor het vertrek van een reis, zéker als onze nationale spoorwegen bij het traject betrokken zijn), het ontbijt, een lange wandeling met P. en dan nog 25 minuten de tijd doden, fietsen we ruim op tijd naar Gent-Dampoort. Als onze trein het station binnen zou moeten rijden weerklinkt de boodschap "een vermoedelijke vertraging van 5 minuten". U kent het.

Even later helpt de treinbegeleider ons fluks met het inladen van de fietsen. Er is eigenlijk geen plaats meer voor de fietsen en hij heeft de macht om ons een uur te laten wachten, maar hij is van het sympathieke soort. Gelukkig maar, want in Rijsel hebben we maar 50 minuten om van de ene trein in de andere over te stappen. Daarvan hebben we er al minstens 5 opgesoupeerd door eerder vermelde vertraging.

Een uur later komen we aan. We fietsen richting Lille Europe, waar geen enkele TGV naar Bordeaux lijkt te rijden. Een blik op de tickets leert dat we in Lille Flandres op de TGV moeten stappen. Wij terug.

In het station klinkt de onheilspellende boodschap dat er een spontane actie uitgebroken is omdat een conducteur op zijn muil gekregen heeft. Gelukkig staakt de TGV niet mee en vertrekken we stipt. Maar niet nadat we een hoop fietsen (er gaan ook nog twee Nederlanders mee) en een nog veel grotere hoop fietstassen in de trein gegooid hebben. De vakantie is begonnen.

Heel vreemd is dat: mensen die drie kwartier voor aankomst aan de uitgang van de trein gaan staan. In vliegtuigen heb je dat ook: het lampje van de gordels gaat uit en de helft springt recht om nog een kwartier te staan wachten. Alsof het uitstappen daarmee sneller verloopt.
17.45 Libourne: dit is misschien wel de snelste manier om van deur tot deur te raken. Van ons huis tot in het hotel in Bordeaux doen we er net 7 uur over. Daar kan geen vliegtuig tegenop. Maar ook 5 uur in een trein zitten verveelt na een tijdje Gelukkig houdt de baby voor ons de sfeer er in met een lege pet-fles die hij op het hoofd van zijn zus slaat. Lachen!