1 februari: Hugo Coveliers bekent eindelijk kleur. Na oranje, geel, groen, paars, bont en blauw kiest hij voor zwart. Nu ja, kleur. Eigenlijk is zwart geen kleur.
18 februari: Ik mag nog eens op televisie. De vanwege Joost Prinsen behoorlijk plezante Nederlandse quiz “Met het mes op tafel” werd door de VRT aangekocht en Jo Van Damme gaat presenteren. Benieuwd of hij ook gaat zingen. We worden verwacht in feestelijke kledij en ik neem mijn mooiste (foto) hemdje mee. De opnames verlopen iets minder vlot dan voorzien, Jo Van Damme moet de spelregels nog een beetje onder de knie krijgen.
20 februari: Hans en ik mogen naar het Woestijnvisheiligdom. Bewijzen dat we uitermate grappig zijn en ook nog een beetje slim. Het gesprekje ontaardt in lichtelijk hallucinant heen en weer gezwets over ringbaarden en andere muziekstijlen. We mogen meedoen!
21 februari: fuck-me-botjes zijn eigenlijk frygische mutsen, maar dan voor je voeten.
22 februari: Guido Tastenhoye van het zwart behang toont aan dat behangers geen principes hebben, maar wel het hart op de juiste plaats. Hij laat een gezin zonder papieren regulariseren.
27 februari: Ik sluit de deuren van het gemeentehuis in Melle achter mij en hopelijk hoef ik ze nooit meer te openen. Doei! Met drie liter Leffe in de rugzak keer ik moe, maar tevreden huiswaarts.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten