Er zijn journalisten die vinden dat Prince oud, lui en passé is. Zij dwalen. Maar als (JDB) in De Morgen van 6 juni 2010 schrijft dat Prince o.a. covers van Sly, The Jackson 5 en Sinéad O'Connor speelt, dan hoeven we ons helemaal niet zoveel van die kritiek aan te trekken. Immers, Nothing Compares 2 U is geen cover van Sinéad O'Connor. Het is een nummer van Prince dat door haar gecovered werd.
Zo'n man mag ongegeneerd onzin in de krant noteren. Kalf.
Het verschil tussen Roskilde en Arras was natuurlijk enorm. Op Roskilde moest Zijn Purperen Geiligheid het festival afsluiten, voor fans en andere geïnteresseerden, in Arras deed hij het voor alleen maar mensen die speciaal voor hem een ticketje kochten (of kregen).
Het begin was fenomenaal. Hij startte met Let's go crazy, dat ging over in Delirious, even terug naar Let's go crazy. Vervolgens 1999 en nog wat hits. De lange uitstapjes naar andere funk-legendes en vooral het intermezzo van een kale dikke zwarte zangeres haalden regelmatig de schwung uit het optreden, maar naar het einde begon hij weer aan de hitmachine.
Hij Die Op Weinig Attracties In Walibi Binnen Mag werd maar liefst drie keer teruggeroepen voor bisnummers nadat hij iedereen een prettige avond wenste bij het afsluiten van Purple Rain. Trouwens, wellicht hoorde men tot in Tourcoing het publiek meezingen. Twee uur en drie kwartier optreden, sommige jongeren kunnen nog iets leren van deze oude knar.
Het beste optreden dat ik ooit meemaakte? Daarvoor draaide de machine een beetje teveel op routine. Maar enkele geniale flitsen en 's mans fantastische nummers zorgen toch voor een plaatsje in mijn persoonlijke top 10 aller tijden. Het was de 45 euri meer dan waard.
Wie vanavond naar Werchter gaat en daarvoor de volle pot betaalde kan gerust zijn: Na 2 minuten ben je dat vergeten.
1 opmerking:
Dat de 'Master himself' met zijn begeleidende groep en ondersteund door Larry G. een subliem concert gaven in Arras staat buiten kijf.
Alleen had ik nog graag iets gezegd over het geluid: als ze in Frankrijk ook al de '103db' norm hanteren, heeft dit tot gevolg (puur mijn mening) dat 103db veel van een LIVE-gevoel van een concert wegneemt. Als iedereen begon mee te zingen moest de PA al de duimen leggen. Het geluid stond m.i. (veel) te stil. Not loud enough for a FUNKY gig. De limiters en compressors stonden op 10 en de master fader op 3 zou ik gaan denken. Het gitaarspel kwam nooit echt op de voorgrond, Larrys bas verdween in de subs, het slagwerk werd onvoldoende benadrukt, ...
Een concert moet je een speciaal gevoel geven, dat heb ik juist gemist.
Funk4all
Een reactie posten