Eerst de tentoonstelling. Die valt een beetje magertjes uit. Elke kunstenaar heeft één werk tentoongesteld. Opvallend is de video over de "parkjes" waar mensen op zondagnamiddag gaan zitten. Deze zijn niet meer dan de groenstroken van de op- en afritten van de autostrades.
Onze gasten, Ceren Oykut (die een geweldige muurtekening gemaakt heeft) en Murat Ertel zouden laat op de avond een soort videoconcert met een buikdanseres geven. Allemaal heel geheimzinnig en moeilijk uit te leggen.
In het kaffee hangt een groot wit doek. Aan de achterkant branden felle, gekleurde spots, waarop de schaduwen van Anabala te zien zijn.
De muziek is een kruising tussen repetitieve electronische "westerse" muziek en de klanken van het typische "oosterse" saz-snaarinstrument.
Het publiek is niet echt talrijk opgekomen, maar kan het optreden wel smaken.
Helaas kunnen we zaterdag niet naar Baba Zula, want dit klonk al veelbelovend.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten