Zanzibar

Vrijdag hebben we Stonetown verkend. De Arabieren bouwden hier eeuwen geleden een stadje en dat is er aan te merken. De gebouwen staan zo dicht bij elkaar dat de straatjes soms zo smal zijn dat je niet met twee voetgangers kan kruisen. Iedereen is wel heel vriendelijk, je wordt van alle kanten begroet, de "jambo's" zijn niet van de lucht.
In Stonetown verdwaal je. Dat staat vast. Maar dat verdwalen is niet zo erg, je komt altijd wel ergens uit vanwaar je gemakkelijk de weg terugvindt. Het wordt pas vervelend als je naar het hotel terugloopt en dringend naar het wc moet. Uiteraard sta je dan plots aan de andere kant van de stad.

Zaterdag zijn we naar het noorden van het eiland getrokken, een klein dorpje dat Nungwi heet. We namen een bungalow op het strand, uiteraard met koud water in de douche. We verkenden de omliggende stranden en herkenden de bountystranden.
Het zand is hier van een andere structuur dan het zand dat wij kennen. Het lijkt meer op bloem of goldband dan op het zand aan de Noordzee. Als je je even door het zand rolt, ben je klaar om met een korstje gebakken te worden.

Zondag was het snorkeldag. Eerst 2.5 uur varen naar een nabijgelegen eiland. Daar mochten we genieten van de prachtige onderwaterwereld. Net zwemmen in een aquarium. Sommige vissen kwamen tot op 10 cm van ons gezicht. Ksst.
Na het snorkelen aten we op het mooiste strand van de wereld. Heerlijke dorade op de bbq, met vers fruit en fajita's (chapati). Wederom smullen. Daarna zeilden we terug naar Nungwi. Zeilen op een dhow (de Arabische boten die je hier heel veel ziet) is fantastisch. Relax!

Maandag keerden we terug naar Stonetown. Althans, dat was de bedoeling. Het busje dat ons terug zou brengen had een loshangende uitlaat. Thuis zou dat niet meteen een groot probleem zijn, op de wegen hier was het alsof we gebombardeerd werden. De chauffeur maakte de uitlaat vast met een stukje touw, maar toen wou zijn bus niet meer starten. Na een uur waren we 2 km opgeschoten.
De Nederlanders in het busje begonnen nerveus te worden, maar de chauffeur bleef hen verzekeren dat ze om 11u in Stonetown zouden zijn. Het was ondertussen 10 uur en het is 1.5 uur rijden...
We stapten - onder protest van de chauffeur - over in een ander busje en raakten alsnog in Stonetown.

's Namiddags dwaalden we nog wat door de straten, bezochten het museum, het fort en de snuisterijenwinkeltjes.

Vandaag, dinsdag, verlaten we met spijt in het hart dit schitterende eiland. Straks vliegen we naar Arusha waar we nog een paar dagen bij Jan zullen blijven.

Groeten uit Stonetown, Zanzibar.