zaterdag, maart 20, 2010
woensdag, maart 17, 2010
't Is altijd iets met die wijven lijven
Dat een mens ouder wordt, ligt in de lijn der verwachtingen. Dat een mens lichamelijke kwaaltjes krijgt ook. Maar dat je op een moment keihard met zo'n verschijnsel van ouderdom geconfronteerd wordt is -eh- confronterend.
Ik lig momenteel op een operatietafel in het UZ. En tegelijk een blogpost versturen! Ha! Dat had je niet verwacht hee.
Enkele maanden geleden ontdekte ik een bobbel in mijn keel. Ik spoedde mij naar mijnheer doktoor en daarna naar de kliniek alwaar ik hoopte dat dokter House en vooral zijn lekkere biseksuele assistente mij zouden onderzoeken, wat mompelen over lupus, een paar verkeerde diagnoses zouden stellen en na dik 45 minuten zouden vaststellen dat iemand een idioot is en ik eigenlijk helemaal niet ziek ben en ik heeltegans naar huis terug mag, maar niet zonder afscheidskus van Thirteen. Helaas was het een ietwat corpulente oudere man die me onderzocht. Ik heb niet naar zijn geaardheid gevraagd, neen, maar hij stak wel zijn spuit in mijn keel en ik mocht vooral niet slikken...
Enfin, we drijven af. Blijkt dat een cyste het een geweldig goed idee vond om zich in mijn schildklier te nestelen. Niets ernstig, goedaardig enal, ware het niet dat goedaardig in combinatie met cystes en schildklieren ooit kan omslaan in kwaadaardig.
De keuzes waren drielegio:
1. Niets doen, maar dan een paar keer per jaar een punctie om te zien hoe het geval verder evolueert;
2. De helft van de schildklier weg, regelmatig controle, de kans dat binnenkort of binnen lang de andere helft er ook uit moet, met een exponentiële stijging van de risico's die aan de operatie verbonden zijn;
3. meteen heel het boeltje er uit lazeren en dan de rest van mijn leven hormonen aan de deur.
Binnen de minuut was de keuze gemaakt, dat spreekt voor zich.
En dan word ik straks wakker en steken er darmpjes uit mijn lijf. En dan mag ik ijsjes eten. En dan brengen mensen mij bloemen en chocola. En dan lig ik daar te reutelen. En mag ik ongegeneerd tv kijken. En al die dvd's die al maanden liggen te wachten. En al die boeken die ik ooit kocht om te lezen lezen.
Pff.
Ik lig momenteel op een operatietafel in het UZ. En tegelijk een blogpost versturen! Ha! Dat had je niet verwacht hee.
Enkele maanden geleden ontdekte ik een bobbel in mijn keel. Ik spoedde mij naar mijnheer doktoor en daarna naar de kliniek alwaar ik hoopte dat dokter House en vooral zijn lekkere biseksuele assistente mij zouden onderzoeken, wat mompelen over lupus, een paar verkeerde diagnoses zouden stellen en na dik 45 minuten zouden vaststellen dat iemand een idioot is en ik eigenlijk helemaal niet ziek ben en ik heeltegans naar huis terug mag, maar niet zonder afscheidskus van Thirteen. Helaas was het een ietwat corpulente oudere man die me onderzocht. Ik heb niet naar zijn geaardheid gevraagd, neen, maar hij stak wel zijn spuit in mijn keel en ik mocht vooral niet slikken...
Enfin, we drijven af. Blijkt dat een cyste het een geweldig goed idee vond om zich in mijn schildklier te nestelen. Niets ernstig, goedaardig enal, ware het niet dat goedaardig in combinatie met cystes en schildklieren ooit kan omslaan in kwaadaardig.
De keuzes waren drielegio:
1. Niets doen, maar dan een paar keer per jaar een punctie om te zien hoe het geval verder evolueert;
2. De helft van de schildklier weg, regelmatig controle, de kans dat binnenkort of binnen lang de andere helft er ook uit moet, met een exponentiële stijging van de risico's die aan de operatie verbonden zijn;
3. meteen heel het boeltje er uit lazeren en dan de rest van mijn leven hormonen aan de deur.
Binnen de minuut was de keuze gemaakt, dat spreekt voor zich.
En dan word ik straks wakker en steken er darmpjes uit mijn lijf. En dan mag ik ijsjes eten. En dan brengen mensen mij bloemen en chocola. En dan lig ik daar te reutelen. En mag ik ongegeneerd tv kijken. En al die dvd's die al maanden liggen te wachten. En al die boeken die ik ooit kocht om te lezen lezen.
Pff.
vrijdag, maart 12, 2010
Tarantino
Tarantino heeft niets te maken met de nieuwste videoclip van Lady Gaga en Beyoncé, het is gewoon een schaamteloze rip-off.
Vrouwen in gevangenissen dragen stiletto's, dat is algemeen geweten. En designerkleren. En een gsm. Enal. Maar het ergste van al moet toch de muziek zijn waar die arme vrouwen naar moeten luisteren...
Vrouwen in gevangenissen dragen stiletto's, dat is algemeen geweten. En designerkleren. En een gsm. Enal. Maar het ergste van al moet toch de muziek zijn waar die arme vrouwen naar moeten luisteren...
woensdag, maart 10, 2010
Humo!
Wobble heeft twee vier entries op de humo-website!
Warren Pawlowski
Reverend Wilders
Bill Kobbejager
Japser - il Castrato - Farinelli
Warren Pawlowski
Reverend Wilders
Bill Kobbejager
Japser - il Castrato - Farinelli
donderdag, maart 04, 2010
De vrolijke avonturen van Jacob (intro)
Een van de redenen van de radiostilte de laatste tijd, was de opleiding stadsgids Gent. Het was lang en lastig, maar nu weet ik wel wie Jacob van Artevelde vermoord heeft. Ha!
Jacob van Artevelde staat trots op de Vrijdagmarkt. Zijn standbeeld althans. Hij wijst streng naar Engeland, want daar is het te vinden. Gelukkig is Engeland een groot land, want hij wijst eigenlijk maar niptekes naar het uiterste zuiden. Een paar graden meer naar links en hij wees naar Parijs. Dat zou pas een blamage geweest zijn voor de man. Mocht hij niet dood geweest zijn, hij draaide zich om in zijn graf.
Binnenkort: de vrolijke avonturen van Jacob van Artevelde!
Jacob van Artevelde staat trots op de Vrijdagmarkt. Zijn standbeeld althans. Hij wijst streng naar Engeland, want daar is het te vinden. Gelukkig is Engeland een groot land, want hij wijst eigenlijk maar niptekes naar het uiterste zuiden. Een paar graden meer naar links en hij wees naar Parijs. Dat zou pas een blamage geweest zijn voor de man. Mocht hij niet dood geweest zijn, hij draaide zich om in zijn graf.
Binnenkort: de vrolijke avonturen van Jacob van Artevelde!
Abonneren op:
Posts (Atom)