Zeg nu nog eens dat bejaarden niets te doen hebben. Vandaag was ik verschillende keren getuige van het harde werk van een bejaarde man:
10u00 Ik fiets voorbij het Heirnisplein om een boodschap te doen. Het Heirnisplein is volledig onderbroken door werken en er staat en oudere man de werken te bekijken. Heel vriendelijk doet hij een stapje opzij, zodat ik kan passeren.
10u30 Ik kom uit de andere richting gefietst. De meneer staat nog altijd trouw op post.
14u30 Toevallig kom ik weer voorbij, en wie staat daar nog altijd? Jawel hoor: Gilbert (ik heb de man Gilbert genoemd, maar zijn vrienden noemen hem Berke). Gilbert heeft er een collega kijker bij gekregen. Samen becommentarieren ze de vorderingen van de dag.
15u30 Nogmaals moet ik voorbij het Heirnisplein. Zou Gilbert er nog altijd staan? De spanning stijgt, ik moet me inhouden om niet te racen... Ik kruis de straat, Gilbert lijkt verdwenen. Maar neen hoor, hij heeft zich een beetje verstopt, de sloeber. Gilbert staat nu vanuit de inkom van een winkel de werken te bewonderen.
Wat een plichtsbesef. Wat een ambitie. Gilbert is mijn held! Maar ik wens hem nu toch een rustdoend weekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten