Ge moogt zeggen wat ge wilt, maar wielrennen blijft de mooiste sport die er is. Natuurlijk is er doping, maar er is ook doping in atletiek, voetbal, tennis, zelfs in jumping. Alleen, als een wielrenner betrapt wordt op doping wordt dat breed uitgesmeerd in de pers. En een wielrenner wordt een keer of 10 per jaar gecontroleerd. Hoeveel controles zouden er in het voetbal zijn?
Neen, de koers is het schoonste. Coureurs zien af, moeten tactisch kunnen rijden, vallen, opstaan, verder fietsen en 200 kilometer later beseffen dat hun pols gebroken is. Cols beklimmen van een paar duizend meter hoog. Of nog hoger. Recht blijven in een kluwen van fietsen en andere renners die op de grond liggen. Het spartelen van de vroege vluchters in de laatste minuten voor ze ingelopen worden. De esthetiek van de massaspurtvoorbereiding.
Heerlijk is dat. Behalve vandaag. De renners mochten geen "oortjes" gebruiken en beslisten dan om er de saaiste koers ooit van te maken. "Profs"? Poeha!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten