't Is altijd iets met die wijven lijven

Dat een mens ouder wordt, ligt in de lijn der verwachtingen. Dat een mens lichamelijke kwaaltjes krijgt ook. Maar dat je op een moment keihard met zo'n verschijnsel van ouderdom geconfronteerd wordt is -eh- confronterend.

Ik lig momenteel op een operatietafel in het UZ. En tegelijk een blogpost versturen! Ha! Dat had je niet verwacht hee.

Enkele maanden geleden ontdekte ik een bobbel in mijn keel. Ik spoedde mij naar mijnheer doktoor en daarna naar de kliniek alwaar ik hoopte dat dokter House en vooral zijn lekkere biseksuele assistente mij zouden onderzoeken, wat mompelen over lupus, een paar verkeerde diagnoses zouden stellen en na dik 45 minuten zouden vaststellen dat iemand een idioot is en ik eigenlijk helemaal niet ziek ben en ik heeltegans naar huis terug mag, maar niet zonder afscheidskus van Thirteen. Helaas was het een ietwat corpulente oudere man die me onderzocht. Ik heb niet naar zijn geaardheid gevraagd, neen, maar hij stak wel zijn spuit in mijn keel en ik mocht vooral niet slikken...

Enfin, we drijven af. Blijkt dat een cyste het een geweldig goed idee vond om zich in mijn schildklier te nestelen. Niets ernstig, goedaardig enal, ware het niet dat goedaardig in combinatie met cystes en schildklieren ooit kan omslaan in kwaadaardig.

De keuzes waren drielegio:
1. Niets doen, maar dan een paar keer per jaar een punctie om te zien hoe het geval verder evolueert;
2. De helft van de schildklier weg, regelmatig controle, de kans dat binnenkort of binnen lang de andere helft er ook uit moet, met een exponentiële stijging van de risico's die aan de operatie verbonden zijn;
3. meteen heel het boeltje er uit lazeren en dan de rest van mijn leven hormonen aan de deur.
Binnen de minuut was de keuze gemaakt, dat spreekt voor zich.

En dan word ik straks wakker en steken er darmpjes uit mijn lijf. En dan mag ik ijsjes eten. En dan brengen mensen mij bloemen en chocola. En dan lig ik daar te reutelen. En mag ik ongegeneerd tv kijken. En al die dvd's die al maanden liggen te wachten. En al die boeken die ik ooit kocht om te lezen lezen.

Pff.