Werchter

We spreken 1990. Voor het eerst betreedt ondergetekende het heilige groen van Rock Torhout. Van de tien(!) bands die het enige (!) podium bevolken, kent hij er hoop en al vijf. Bob Dylan lokt een hoop oude zakken met zijn geneuzel en The Cure wil pas spelen als de finale van het WK afgelopen is. Maar Mano Negra opent met het klassieke rode zonnehoedje en geeft een memorabel concert weg.
Een ticket kostte 900 frank (22 euri) en je mocht je eigen eten en drinken meenemen. Campings waren onbestaande en Rock Torhout begon en eindigde met een gigantische file.

Daarna woonde ik nog de edities van 1991, 1992 en 1993 (zowel Torhout als Werchter!) bij. In 1993 ontdekte ik Pukkelpop, veel leuker en minder commercieel (dat moest in die dagen), en valt er een gat tot zondag 4 juli 2004, het jaar van de reünie van de Pixies en headliner David Bowie. Bowie zegt af en wordt vervangen door 2 many dj's, om 23h ben ik thuis. Gelukkig had ik twee kaarten gekocht, was TW uitverkocht en heeft iemand een kaart gekocht aan het dubbele van de prijs. Gratis Pixies. Toen dachten we nog dat het maar een half jaar zou duren, die reünie.
In 2008 woonde ik voor het eerst (en laatst op de camping) 4 dagen Werchter bij.

Om maar te zeggen: erg grote liefde is het nooit geweest tussen TW en ikzelf.

Gisteren zondag zakte ik nog eens af naar Werchter. Op papier een leuke affiche op zondag.
The Van Jets ** waren vroeg moeten opstaan, maar probeerden er toch het beste van te maken. De jeugd lag nog massaal in, naast of op zijn tent te vegeteren. De geuren die je in de neus slaan als je fris en monter op een festivalterrein na drie dagen aankomt, een mens kan het niet beschrijven.

The Black Keys *, het zoveelste groepje met twee, speelde een routineuze set. Spijtig, want hun platen laten veel meer vermoeden.

Tijd voor het eerste nostalgische moment van de dag: Alice in Chains ***. Toen deze band aangekondigd werd, was mijn eerste reactie: "tiens, ik dacht dat die zanger dood was". Niets is minder waar: het blijkt dat die zanger niet alleen leeft, hij is ook zwart geworden. In ieder geval, een concert dat alleen maar kon tegenvallen, draaide uit op een heerlijke trip down memory lane. Nog van dat!



Ik wist ook niet dat Lieven Scheire een bandje heeft. En de haarband van Björn Borg. Vampire Weekend ° is Paul Simons Graceland in het slecht. Dat dergelijke groepje zo'n succes vinden kan alleen maar te maken hebben met het gebrek aan kennis van deftige muziek bij de jeugd. Wij kenden onze klassiekers tenminste, toen we voor het eerst naar Torhout gingen... Euh, nu ja, enfin...

Ondertussen in de Marquee: Dirty Projectors *. Peoples, ik zeg u, als je een tip krijgt van iemand, checkt die dan eerst keer uit. Op Youtube of zo. Dirty Projectors is Vampire Weekend in het slecht. ;-)

Hoogtepuntje twee van de dag: Them Crooked Vultures ***. Drie goden (John Paul Jones, Dave Grohl en Joshua Homme) spelen in een hobbyclubje. Het is niet veel meer dan rechttoe-rechtaan rock ende roll, maar wij houden wel van een gitaartje in overdrijf. Led Zeppelin, Nirvana en Kyuss in één band. En plezier dat die mannen hebben. Heerlijk.

Arcade Fire **** doet wat het moet doen: met overdreven energie een stevige festivalset neerzetten. Toch wil ik ze ooit in pakweg de AB een intieme versie van My body is a cage horen doen, maar voor 80.000 man zou dat iets minder gepast zijn. Er steken enkele behoorlijke nieuwe nummers in de set, maar het blijven de nummers uit de debuutplaat die het meeste indruk maken. Hun set van Pukkelpop 2007 zullen ze waarschijnlijk nooit meer evenaren. Niettemin: persoonlijk hoogtepunt van de dag.

Pearl Jam **** mag afsluiten. Ik heb hun drie eerste platen, daarna ben ik ze niet meer blijven volgen. Vedder is dik geworden, jong. Het wordt ook meteen duidelijk waarom: per optreden nuttigt hij gemiddeld twee flessen rode wijn. Niets glas, recht uit de fles. Zijn bindteksten worden lallend gebracht, het eerste nummer moet hij de tekst aflezen, maar naarmate het optreden vordert vindt hij meer en meer zijn draai. En dan die gitarist, Mike McCready... Sprakeloos.

Het was al bij al een fijne dag op Werchter, niet in het minst vanwege het fijne gezelschap.