Wij zeggen wat u denkt

Ik verwoord over het algemeen liever zelf wat ik denk.

Mijn gedacht.

Voor één keer publiceerde ik een uitzondering: Meuris' column in De Standaard. Mag ik daarbij aanvullen dat ik mijn mening ook al zo'n anderhalve week voor Meuris publiceerde. Ik heb meningen zat, ik. Geef me een onderwerp en ik heb er een mening over.

Niet gaan stemmen is blijkbaar het ultieme taboe. Ik heb me geout als niet-stemmer en daar wordt door bijna iedereen min of meer heftig op gereageerd. Alsof ik een kind verkracht heb. Manman, discussies!

Ten eerste: Ik ben grote voorstander van stemrecht. Er zijn mensen voor dood gegaan. Ik wik en weeg elke keer mijn stem. Als ik op reis ben tijdens een verkiezing, maak ik er mij niet gemakkelijk van af. Ik voorzie een volmacht. Je moet daar dus moeite voor doen he, mensen. Ik ben al vijf keer opgeroepen om te gaan bijzitten en heb deze taak elke keer ter harte genomen, toegegeven: met tegenzin. Meer nog: mijn lief en ik zijn ooit tegelijk gaan bijzitten. Ik daag je uit: vindt één ander Belgisch gezin dat ooit in zijn volledigheid is gaan bijzitten! Wij hebben het óók druk.

Ten tweede: Ik klaag niet over het aantal verkiezingen. Daar moet Meuris eigenlijk ook niet over zeuren, maar soit, dat had ik dan maar moeten verduidelijken. Ik zou elk jaar gaan kiezen, elke maand zelfs, mocht dat nodig blijken. Als er tenminste maar bestuurd wordt.

Ten derde: Als er dan toch zo veel politici zijn die het wel goed voor hebben met het land, waarom doen die er dan niets aan? Omdat ook zij vast zitten in het keurslijf van hun partij. Zij moeten, akkoord of niet, meestemmen met wat hun opgelegd wordt. Een individu kán geen eigen mening hebben in een traditionele partij en een Muppetpartij als Nee, PvdA of LDD heeft niets te zoeken in de Belgische politiek.

Ten vierde: Niet ik, maar de politici hollen het stemrecht uit. Zij worden verkozen door ons, maar doen daarna niet wat ze moeten doen, waarna ze zich opnieuw laten verkiezen om nog maar eens dezelfde farce op te voeren.

Waarom ga ik niet stemmen?

Er is momenteel geen enkele partij waar ik mijn vertrouwen in wil stellen. Politici - enkele marginale uitzonderingen niet te na gesproken - gebruiken de macht die ze toegewezen krijgen niet in naam van de mensen die hun verkozen hebben. Zij denken alleen aan hun eigen carrière, aan de volgende verkiezingen en aan hun royale inkomen dat daarvan afhankelijk is. Kijk naar Bert "raad eens hoe vaak ik al van partij veranderd ben" Anciaux, die zijn kans ruikt om terug te keren op het schouwtoneel. Iedere politicus roept nu om ter hardst dat het noodzakelijk is om te gaan stemmen, maar dat uiteraard alleen een stem op hem/haar nuttig is. Hoewel ook dat standpunt al omslaat, want de slimsten hebben door dat ze beter roepen dat stemmen belangrijk is, ongeacht de partij waarvoor je gaat stemmen, in de hoop dat daarom op hem/haar gestemd wordt, want die anderen willen veel te graag dat op hen gestemd wordt (ik raak de draad zelf bijna kwijt).

De regering is gevallen over B-H-V. Niet over de crisis, niet over uw of mijn werk, niet over de belangrijke dingen. Neen, de regering is gevallen over een detail. Een politieke futiliteit. Wie in België (behalve wat extremisten en separatisten) ligt wakker van het feit dat een Vlaming in Halle kan stemmen op een Waal? "De mensen" zijn daar niet mee bezig, ze zijn bezig met hun boterham, met hun zuurverdiende geld dat naar een wanbestuur vloeit, of ze hun kinderen nog veilig naar de kerk kunnen sturen of met hun eigen perversies.

Ik ben een geïnformeerde kiezer. Ik interesseer me voor politiek. Ik kan zo ongeveer uitleggen wat B-H-V precies betekent en waarom dat zonodig gesplitst moet worden. Ik ga niet akkoord met die splitsing. Ik vind de federale staat een anachronisme. Als ik op Laurette Onkelinckx wil stemmen omdat ik dat een lekker wijf vindt, dan moet dat kunnen. Twee landsdelen stemmen elk apart een regering bijeen en die twee regeringen moeten dan samen het land besturen. Wuk?

Ik ben tegen een onafhankelijk Vlaanderen. Dat betekent niet dat ik voor een onafhankelijk België ben. Ik ben voor een Europese Republiek, de Verenigde Staten van Europa. België is een zwakke constructie, maar wellicht de minst slechte oplossing tot die Europese staat een feit is. Als die al ooit zal bestaan, met al die Grieken, Bulgaren en Roemenen die ons geld en ons werk en onze vrouwen afpakken. Binnen 20 jaar zwaaien de Chinezen en de Brazilianen de economische plak, we kunnen maar beter voorbereid zijn. Nu denkt een partij tot aan de volgende verkiezing. Als ze al zo ver denkt.

Hoe die Europese staten dan ingedeeld moeten worden, daar zijn we nog niet uit. Een opsplitsing op basis van cultuur, taal, geslacht, godsdienst, aantal tenen of huidskleur? Elk van deze onderdelen zijn arbitrair en onnozel. Geen enkele, behalve misschien geslacht (en dan nog), is duidelijk afgelijnd. Het is toch niet omdat ik Nederlands (Vlaams) praat dat ik zomaar Vlaming ben? Ik ken een Turk (allez, nieuwe Belg) die beter Gents praat dan ik. Is hij daarom Gentenaar? Ja en nee. Hij is Gentenaar, daar kun je niet omheen. Maar hij voelt zich ook Turk. Hij is moslim. Hij woont en werkt in Gent, betaalt belastingen, begrijpt B-H-V niet en ergert zich aan de politiek. Een echte Belg, quoi. In geen enkele Europese regio kun je van 1 taal of 1 cultuur spreken. We hoeven het niet eens ver te zoeken: wat is Brussel?

Maar we drijven af.

De Drakendoder van de N-VA vindt het na de verklaring van Meuris zijn plicht om het zelf te doen. Sta mij toe daar eens hartelijk om te lachen. Ik zal dhr. Bracke volgend jaar persoonlijk een mailtje sturen waarin ik zijn verklaring, zijn mooie beloftes van gisteren confronteer met zijn daden en uitspraken van dat moment.

Ik ben geen verzuurde rechtse of linkse rakker. Ik breng geen proteststem uit. Ik ga niet blanco stemmen. Ik ga niet stemmen. Point final.
Niet omdat ik te leeg ben om niet te gaan stemmen, maar niet gaan stemmen is mijn signaal aan de fijne dames en heren die hun job niet doen. Welk ander signaal kan ik geven? Ik ben compleet, tot in het diepste van mijn vezels, politiek gedesillusioneerd.

Sommigen zeggen: geef je stem dan aan een kleine partij, maar gooi ze niet weg. Of ook: ga blanco stemmen. Same difference. Blanco gaan stemmen, daar moet je inderdaad iets meer moeite voor doen, maar blanco gaan stemmen is laf. Ik neem een risico. Ik kan (niet lachen) een boete (niet lachen!, zei ik) van 55 euro krijgen omdat ik niet ga.
Je mag er zeker van zijn: dit keer zullen ook de niet-stemmers grondig geteld worden.

Hypocrieten.

Wie bent u, dat u mij een leegaard durft te noemen?
Er is volgens mij een grondig verschil is tussen iemand die verklaart dat hij bewust en uit totale onvrede niet gaat stemmen en iemand die er op andere manieren probeert onderuit te raken ("ik moet werken, ik moet daarvoor naar de andere kant van België, ik moet naar een cummuniefeest, ik moet de avond voordien naar een trouwfeest, ik heb examens, mijn kat is ziek, ik moet mijn duiven melken, ik moet fietsen").
Ik werk al enkele jaren op een personeelsdienst. Het aantal mensen dat mij al een (valse) verklaring dat ze moeten werken is komen vragen om niet te hoeven gaan stemmen, is niet op één hand te tellen. Er zijn mensen die naar buitenlandse hotels een mailtje sturen, met het verzoek een verklaring op te stellen dat ze daar verbleven tijdens de verkiezingen. Er zijn mensen die echt verhinderd zijn (op reis, ziek, whatever) en die de moeite niet doen om een volmacht te halen.
Ik nodig iedereen uit om eens aan het stemlokaal te gaan staan als (voorwaardelijke wijs!) de bijzitters komen opdagen. De uitvluchten die je dan hoort! Hi-la-risch! Ware het niet om te bleiten, het was om te lachen.

Dát zijn de leeghangers!

Trouwens, deze verkiezingen zijn illegaal. Gaan stemmen is verklaren dat je akkoord gaat met B-H-V. Nu gij weer (voor alle duidelijkheid: ik vind dit geen reden om niet te gaan stemmen, 't is ironie).

Het zelf doen?

Dat is inderdaad mijn werk niet. Ik kan niet praten. Elke getrainde politicus lult me zo onder de tafel. Geef me een uur en ik bedenk een behoorlijk spitant antwoord, maar laat me niet improviseren. Ik moet kunnen nadenken over dingen. In politiek tel je alleen maar mee als je oneliners kunt schijten. De rest moet zijn bakkes houden en op de bank zitten.
Stel dat ik het wel zou doen. Bij welke partij dan? Er is niet één partij waar ik mij 100% achter kan scharen. Ik stem niet op partijen, maar op personen. Je ziet wat er gebeurt met de Franks Vandenbrouckes die een eigen mening hebben (en ook een klein tirannetje zijn) (hoewel hij nu weer mag meespelen).

Verantwoordelijkeid.

Mijn hart bloedt. Ik draag een verpletterende verantwoordelijkheid en ik weet dat. Rechts zal aan de macht komen en daar ben ik één zesmiljoenste deel verantwoordelijk voor.
Veel belangrijker: Ik draag bij tot de discussie. Ik verklaar dat ik niet wil gaan stemmen en daar kakt plots half België een mening over. Of toch een mening die ze ge-ctrl-c't hebben van iemand anders. Ik heb tenminste zelf al een keertje nagedacht.

Iedereen probeert mij ervan te overtuigen om toch maar te gaan stemmen, terwijl ik (en Meuris ook niet) geen enkele moeite doe om anderen ervan te overtuigen om niet te gaan stemmen. Ik heb een mening, ik uit die mening. Ik heb dat grondwettelijke recht. Ik stel vast dat er bij de treffelijke burger (waartoe ik mezelf reken, hilarisch eigenlijk) een soort ongehoorzaamheid ontstaat.

Integendeel: ga stemmen! Kies voor "De Goeie"! Maar volgende keer niet komen klagen dat het weer fout gelopen is hé. Ik beloof dat ik dat ook niet zal doen, ik heb op dat moment geen recht meer van spreken. Maar nu nog wel. En volgende keer stem ik weer vrolijk mee.

Voorspelling.

Of ik nu ga stemmen of niet, de volgende regering (het Vlaamse deel toch) bestaat uit CD&V, N-VA en een derde partij naar keuze. Of dat Open VLD of SP.a wordt hangt ervan af welke van die twee partijen de grootste hoer is.
We zullen binnen enkele maanden wel zien of ik gelijk gekregen heb of niet. Ik durf er in ieder geval geld op in te zetten.

(In deze post staat ongeveer 80 keer het woordje "ik". Misschien moet ik toch maar eens een politieke carrière overwegen, met de woordkeuze zit het alvast goed.)