Werken in een kunstencentrum is niet altijd lastig. Het is gewoon meestal druk en op de andere momenten "dadisierniemeertedoenzodruk". Nu, ik zit op de personeelsdienst, dus van de programmatie en zo hoef ik me niet veel aan te trekken. Ik geef graag gratis en ongevraagd advies natuurlijk, zo kennen we mij.
Soit, het viel me juist te binnen dat ik op 3 september jongstleden al 6 maanden in ononderbroken dienst van Vooruit werk. Dat is geen persoonlijk record, bij lange na niet, maar -nu komt de verrassing- ik ben het hier nog altijd niet beu. Ik heb nog geen enkele keer op de website van de VDAB gekeken. Of een andere website waar bedrijven tegen veel geld wel zeggen dat ze volk nodig hebben, maar als ge u dan gaat presenteren ze precies toch veranderd zijn van gedacht. 't Was maar voor te lachen. Of het geld was plots op omdat de pdg een nieuwe auto met bijhorende vrouw gekocht had.
Ok, ook dat is nog niet echt een record, maar het is wel een teken aan de wand. Er zijn hier mensen die al 25 jaar en meer in dienst zijn. Heel straf, als ge weet dat Vooruit vorig jaar zijn 25ste verjaardag vierde. Bij de ambtenarij zijn er mensen die wel 45 jaar werken -euhm- aanwezig zijn, hoor ik u denken. Ja natuurlijk, en ze zitten 45 jaar te stralen van contentement.
Hoe komt dat eigenlijk? Ze zitten hier toch ook te zagen. En we verdienen te weinig. En 't zijn ambetante uren...
Tja, alles voor de kunst zeker? Maar er wordt ook aan sfeerbeheer gedaan. Aan sport en spel in tegenstelling tot de spot en kwel bij de gemeente. En als het 's avonds gedaan is, dan drinken we er nog ene.
Wat wil ik daar nu allemaal mee zeggen? Wel, dat ik content ben dat ik voor Vooruit mag werken. En als ge nog eens langskomt, zwaait dan ne keer. Ik zit ergens vanachter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten