Door de vele spleten en kieren in gordijnen viel het ochtendlijke zonlicht binnen in de kamer van de lodge en werden we zachtjes uit onze slaap gewekt. Nu ja, zachtjes.
Het werd een dag vol avontuur en dergelijke meer. We beklommen tweelingzussen, aanschouwden sneeuw en sloegen een praatje met een inboorling.
Na een dag in mist en sneeuw hadden we zin in een stevige zonnige bergwandeling. De keuze viel op een berg met twee bulten die heel toepasselijk de Twin Sisters genoemd wordt. Een stevige wandeling van zowat 5 uur met 2338 te overbruggen hoogtevoeten. Er lag ook nog behoorlijk wat sneeuw, wat hier en daar voor gladde passages zorgde.
Met een hoogte van 9090 voet is dit eigenlijk niet zo'n hoge berg, maar toch hadden we behoorlijk last van de ijle lucht. Eenmaal boven genoten we rillend van de kou van het prachtige uitzicht.
(Wat loopt daar achter Wendie?)
's Namiddags wilden we toch nog even de Trail Ridge Road op om van het uitzicht op de vallei te genieten. En van de metersdikke sneeuw natuurlijk. Bij het uitzichtpunt raakten we aan de praat met een zotte Amerikaan die 11 uur gereden had om Roger Waters in Denver aan het werk te zien. Hij was nu nog wat aan het genieten van de omgeving. Toen we vertelden dat we de Twin Sisters in de verte beklommen hadden, viel hij bijna van zijn figuurlijke stoel. You have more guts then I do. Hij was ook verrast dat we Roger Waters kenden. Amerikanen zijn gewoon snel onder de indruk.
Tot slot: hetzelfde stuk weg met 24 uur verschil: bovenaan maandag, onderdaan dinsdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten