Helaas: de plicht riep. Heel zachtjes en in de verte, maar ze riep.
Om 9u betrad ik het kantoor. Vrolijke collega's, die het 'einde-van-de-vakantie-trauma' al enkele weken geleden doorworstelden, vroegen geïnteresseerd naar ons wedervaren in het land van de Walen. De ooh's en aah's waren niet van de lucht, zeker niet toen ik duidelijk maakte dat we tijdens onze reis voornamelijk last hadden van zonnebrand, klaterende beekjes, malse weides en vrijelijk loslopend vee. Vee dat somtijds des avonds op ons bord lag, want ook de kwaliteit van het eten voldeed niet aan de doem van de Britse eilanden. Neen, het was heerlijk.
Al snel maakte het verhaal plaats voor de taken, die al twee weken lagen te wachten.
Het aftellen naar de volgende vakantie kan beginnen.
Zucht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten