Nee!

Ik vind dat Stijn Meuris over het algemeen een beetje een zeur is, maar wat hij in De Standaard liet publiceren is de nagel op de kop.
Er ontstaat een grote groep gematigde, "positief-actieven", die het beu zijn.

Ook ik stem niet dit keer. Voor één keer is dit volgens mij de enige mogelijkheid om te protesteren. Het stemrecht is te belangrijk om het uit te hollen en te misbruiken. Vroeger deed ik zelfs de moeite om tijdens afwezigheden, reizen, enz. een gevolmachtigde te vinden. Ik werd een keer of 5 opgeroepen en ging bijzitten, omdat ik dat mijn democratische plicht vond.

Ik schaar me achter Meuris, dominiek.be en vele (honderd)duizenden anderen.

Wie programmeert de Stomme van Portici?

Spread the word!

--

Het is tijd voor een algemene reset, vindt STIJN MEURIS. Want het hele politieke spectrum, de totale kleurenbalk aan partijen gaat hier in de fout. Machtspartijen evenzeer als oppositie. Dit land gaat naar de haaien en onze politici gaan het allemaal nog eens rustig bekijken, de komende vier jaar. Niet met deze jongen.

Hier volgt de exit-poll voor de federale verkiezingen van juni: links en rechts een paar procenten meer of minder. Daags nadien verschijnen de analyses, en nog een paar maanden later volgt dan een nieuw-samengestelde regering, die geleid zal worden door een volgende consensuspremier afkomstig uit partij X of Y. Wie weet wordt het wel een vrouw. Of - stel je voor zeg! - een Waal. Veel gekker moet het niet worden. Anderhalf jaar later crasht die 'ploeg' zonder onderweg amper iets te hebben gerealiseerd. Terug naar af.

Niet meer met mij dus.

Dit weekend kreeg ik de ene politicus na de andere aan de lijn. Ze zeggen het wat vriendelijker, maar au fond vinden ze dat ik een tendentieuze en zeurderige visie etaleer, een gevaarlijk voorbeeld van anti-politiek, van negativisme en van doemdenkerij. Ik zie het te rechts. Of te links. Ik kan ze geruststellen: tot voor kort zou ik hetzelfde gezegd hebben. Dat het onfatsoenlijk was zo te denken over de Belgische federale politiek. Dat is veranderd. Ik ben inmiddels overtuigd van de totale lethargie en van de stuitende onkunde. Toon me het tegendeel en ik ga misschien overstag.

Tot mijn grote verwondering merk ik dat een simpele aankondiging om de verkiezingen in juni een keertje te laten voor wat ze zijn anno 2010 zowat het allerlaatste taboe blijkt te zijn. Alles kan en vrijwel alles mag, maar niet deelnemen aan het stemfeest en dat dan ook nog aankondigen: ho maar. Staatsondermijnend gedrag dat ten strengste bestreden dient te worden. Of tenminste geridiculiseerd, vaak het allerlaatste wapen van een gedoemd systeem. Spindoctor Noël Slangen slaagde er vorige week donderdag tijdens Phara zowaar in om 'dat soort uitspraken' af te doen als iets dat doelloos surft op de emoties van het moment. 'Ge gaat zien, over veertig dagen is dat allemaal al lang bekoeld.' Kijk, zo'n voorspelling moet je nu echt niet doen.

Caroline Gennez zei vrijdag in Bracke op vrijdag dat ze hoopte mij te kunnen overtuigen om straks toch te gaan stemmen. Krop in m'n keel: rechtstreeks aangesproken worden in een politiek praatprogramma op basis van een zinnetje op Facebook. Helaas, ik moet ook Caroline teleurstellen: het zal niet gebeuren. Deze keer niet. En ik zal niet de enige zijn. Wat het allemaal nog erger maakt: deze keer zijn het niet the usual suspects die de politiek de rug toekeren. Niet de professioneel verzuurden, de anti's, de contra's of de drop-outs. Deze keer gaat het ook niet meer over de fans van extreemrechts of -links, die au fond nooit hebben gewogen op de politieke werkelijkheid. Deze keer roert zich een segment van de bevolking dat je nog het best kunt omschrijven als de positief-actieven. Mensen die werken, hun belastingen en hun verkeersboetes betalen, maar die ook deftig geïnformeerd zijn en over een uitgebreid sociaal netwerk beschikken. Mensen die - geloof het of niet, dames en heren politici - altijd oprecht geloofd hebben in de democratie en in de politiek. Ook toen het met extreemrechts de verkeerde kant uitging. Je kunt ze onmogelijk als verzuurd en anti-alles bestempelen. Je zou wel kunnen stellen dat ze het bnp nog een beetje rechthouden. De brede achterban, kortom.

Welnu, een groot deel van die mensen heeft het helemaal gehad. Dat er met hun stem - waar nochtans irritant vaak een beroep op wordt gedaan, van een handvol variëteiten aan verkiezingen tot referenda over de Lange Wapper - niks gedaan wordt. Ze zijn het ook beu dat die stem zelfs niet leidt tot een zelfs maar een béétje werkbare regeringsploeg, laat staan een regeringsploeg die zich met visie achter een Groot Project schaart. Ze zijn het beu dat de corruptie en het grote geldgegraai opnieuw alive and kicking zijn, dat de verzuiling helemaal terug is, schaamtelozer dan ooit tevoren. Dat niet alleen de infrastructuur zich stilaan op het niveau van het Oekraïne van twintig jaar geleden bevindt (wegenwerkers vullen de putten in de E313 met emmertjes teer!), maar dat vervolgens ook de economie, het onderwijs, de fiscale invordering, het wetenschappelijk onderzoek en justitie aan een neergang bezig zijn die ons tot de risee van zowat heel Europa maakt. Gelukkig dat we Griekenland en Portugal nog hebben, anders liep ook ons land vies in de kijker. Ook gelezen? België zakt in een recente Oeso-studie weg tot de op twee na laatste positie als het gaat over de verhouding bnp versus overheidskost en efficiëntie. Het is beschamend.

Een dozijn dossiers verdient het om met brutale en doorslaande kracht aangepakt te worden. Niet morgen, niet na de volgende verkiezingen, maar nu. Welk onderdeeltje van het woord 'NU' begrijpen jullie niet, gekozenen in de Wetstraat?

De redenering dat het 'goed is dat we naar nieuwe verkiezingen gaan, omdat dat tot een vier jaar durende onbelemmerde regeerperiode met rust en stabiliteit leidt' is hallucinant. Ten eerste garandeert niemand ons een ononderbroken regeerperiode, als we afgaan op de frequentie van voorgaande regeringscrisissen. En ten tweede lijkt die uitleg te suggereren dat we het allemaal nog eens rustig gaan bekijken, en dan zien we wel weer. Inmiddels gaat het land steeds meer richting putteke.

Minstens één opmerking die dezer dagen te horen viel: als je het toch allemaal zo goed weet, Meuris, waarom werp je jezelf dan niet in de arena? Wel, omdat het mijn beroep niet is. Het is jullie beroep, jullie hebben voor de politiek gekozen. Doe dan ook aan politiek en niet aan kontengedraai. En als het besef komt dat je het gewoon niet kunt, aan efficiënte politiek doen, sta dan recht en geef ootmoedig toe: 'Sorry, ik kan het niet. Ik zoek iets anders.'

En je zult het altijd zien: bepaalde partijen vinden het blijkbaar prikkelend om de potentiële niet-stemmers te rekruteren en voor de kar te spannen. 'Hoera, een frisse afwijkende mening. Die wij eigenlijk delen. Maar degenen die niet willen gaan stemmen zouden dat uitgerekend deze keer wél moeten doen! Het is belangrijker dan ooit.'

We moeten dus wél gaan stemmen - maar bij voorkeur op hen. Want zij zijn goed en de anderen zijn slecht. Helaas. Het is een diep tragische vaststelling, maar het hele spectrum, de totale kleurenbalk aan partijen gaat hier in de fout. Machtspartijen evenzeer als oppositie. Dat niet beseffen getuigt van een grotesk soort eigenwaan.

Wij, de overtuigde kiezers, hebben de politici herhaaldelijk een opdracht en een marsrichting gegeven. Wij willen gerust bijdragen, participeren, betalen en engagement vertonen. Maar we zijn ook klanten van de politiek en van het beleid. En de klant is teleurgesteld en boos. De klant gaat even niet meer shoppen.Weg met het stuitend amateurisme, het is tijd voor een algemene reset. En daarna? Regeren godverdomme, alsof uw leven ervan afhangt.

Want voorlopig overheerst de gedachte: wat dénken die daar eigenlijk wel?

STIJN MEURISWie? Zanger, regisseur Wat? De kritiek op burgers die in juni niet gaan stemmen, valt terug te voeren tot angst voor het lawine-effect. En terecht. Waarom? Omdat het nu echt welletjes geweest is.
(bron: De Standaard)