Zoals je weet zijn er op aarde meerdere onverklaarbare natuurlijke migraties: de grote gnoe-trek in Afrika, de desastreuse lemmingen-tochten in het hoge Noorden, walvissen die zich occasioneel, onaangekondigd en massaal op de stranden gooien en onze geliefde vogelgrieptrek.
Bij de mens wordt dat soort gedrag gecatalogeerd onder ‘toerisme’ en ‘goedkope vluchten’, bij de dieren heeft het schijnbaar te maken met een onweerstaanbare drang, maar bij voorwerpen (in dit geval de koffietas) tast men volkomen in het duister over de motieven.
Wat zijn de feiten: Vooruit beschikt over een kudde koffietassen van divers allooi (grotendeels van het witte éénoor-ras) die voornamelijk ingezet worden voor het verstrekken van koffie ter hoogte van het koffielokaal. Tellingen door de jaren heen schatten het aantal tassen tussen de 50 en 70, variërend naargelang het seizoen. Tassen paren kennelijk niet en planten zich niet voort, want hun aantal neemt niet toe, integendeel, soms verdwijnen ze allemaal en duiken dan op de vreemdste plaatsen weer op.
De dienst housekeeping, die ons als eerste het vreemde migratiegedrag signaleerde, bracht in eerste instantie in kaart waar de tassen zoal teruggevonden worden. Dat leverde verschillende nestplaatsen op, zowel op grote hoogte als diep in de kelders, met kleine of grote concentraties aan tassen én -niet onbelangrijk- dikwijls in het gezelschap van vreemde culturen, gaande van forse zwammengemeenschappen tot stroperige substanties, over licht bewegende theezakjes en moeilijk te identificeren organismes die men onder de noemer GFT zou kunnen groeperen.
Ondervraagd over hun vreemd gedrag blijken de tassen niet uit eigen beweging de loop te nemen, maar worden ze daarbij geholpen/aangespoord of zelfs gedwongen door handlangers. Diepgaander onderzoek door de taskforce van de houskeeping ploeg (u ziet ze soms op vrijdag met spiedende blik zwerven door het gebouw, gewapend met een tassen-vang-apparaat) leverde voldoende bezwarend materiaal op om voorlopig te concluderen dat de grote tassentrek in gang gezet wordt door ‘mensen’. Ze lokken de tassen mee naar donkere hoeken van het gebouw en laten ze daar dan achteloos achter. Tassen, die van nature geen zwervende soort zijn en wél oren maar géén poten hebben, zijn geneigd zich daarbij neer te leggen, te nestelen en relaties aan te knopen met allerlei andere culturen die zich in hun omtrek bevinden. Wat dan weer kan leiden tot multiculturele uitwassen in en om de geïsoleerde tassen. Wanneer tassen weer naar hun eigen biotoop geleid worden, passen ze zich vervolgens aan alsof er niets gebeurd is.
Tassen zijn dus (te) makkelijk beïnvloedbaar en zeker niet opgewassen tegen mensen. Als mensen zich niet bewust worden van dat volgzame gedrag van tassen zullen er binnen onafzienbare tijd geen tassen meer zijn.
Daarom: tassen zijn onze verantwoordelijkheid, zonder ons zijn ze nergens (of toch nergens te vinden). Draag zorg voor uw tas. En was ze af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten