W² in Toscane (10)

Vrijdag bezochten we Lucca. Nog een middeleeuwse stad met wortels diep in de vroegromeinse tijd. De omwalling van 12 meter breed heeft de stad als één van de weinige behoed tegen buitenlanders. Buitenlanders in de Italiaanse middeleeuwen woonden soms maar een boogscheut ver. Lucca was een stadstaat, pas Napoleon slaagde er in om daar iets aan te doen. Hij schonk de stad aan zijn zus. Of hij de stad toen al veroverd had, stond niet in het boek.

We flaneerden door de straten van Lucca, bezochten wat kerken en pleinen en een terras of twee. Na de middag werd het zo heet dat zelfs de studenten minder geil door de straten liepen. Nog altijd doorweekt van het spelen aan de fontein, dat wel. Met witte t-shirts en daaronder gekleurde bh’s. De studentes althans, de mannelijke exemplaren droegen minder bh’s.

Rond een uur of 4 waren we weer in de Fattoria. Ik ging nog wat noodzakelijke inkopen doen. De limonenen waren bijna op. Langs de weg stond een bord: COOP 10 min. De COOP is de lokale benaming van een supermarkt. Na 12 minuten rijden, passeerde ik een bord: COOP 7 min. Italianen kennen geen beperkingen in het overdrijven. Nog eens 7 minuten later: COOP 3 min. Na dik half uur rijden bereikte ik de COOP waar we al twee keer geweest waren. Dezelfde megastore van twee verdiepingen met een heleboel andere winkels en een grote speelhoek voor de kinderen, annex rookruimte voor de ouderen. Rare jongens, die Romeinen.

Bij mijn thuiskomst bereidde ik een mojito en een caipirinha. Noodzakelijk, ik zei het al.

Na een laatste duik tegen de opgedane oververhitting bleven we nog eens in de fattoria eten. Er kwamen tomaten met mozzarella op tafels, heerlijke pasta met tomatensaus, fijngesneden rosbief en een puddinkje als dessert. Onze buren dronken weer hun fles wijn niet leeg (toch al anderhalf glas dit keer), maar het meisje dat ons bediende ruimde meteen na hun vertrek de tafel weer af. Dju toch.