Onze Nederlandse bovenburen, daar moeten we het nog even over hebben. Renate (de (schoon)dochter?), de Antilliaanse (adoptie)zoon(?), mama en papa. Beide pubers spreken de ouders als mama en papa aan, maar liggen we de hele dag te vozen. Vader schrikt er ook niet voor terug om het bikinibroekje van de (schoon?)dochter glad te strijken. Moeder slaat het allemaal gade. De hele dag kabaal: Papaaa! Kijk! We! Hebben! De! Hele! Lengte! Van! Het! Zwembad (8 meter, nvdr)! Onder! Water! Gezwommen!
Flink zo, jongen.
Lawaai tot half twee ’s nachts en als het eindelijk stil wordt, begint vader te snurken alsof hij er de wereldvrede mee kan bewerkstelligen. Dan vind ik het heerlijk om ’s morgens om 7u met de kamerdeuren te beginnen gooien. Wij niet inslapen, zij niet uitslapen. Nem.
Maar voor de rest is het heerlijk rustig in Fattoria Rozzalupi. 90% van de andere aanwezigen zijn Nederlanders.
Op zondagochtend vertrokken papaa, mamaa en de pubers terug naar huis ("Moeten!!! jullie!!! dinsdag!!! allemaal!!! werken!!! dan!!!?" "Ja jongen, helaas wel.") en daalde de rust weer neder. Onze nieuwe buren rechts sloegen een praatje met ons (uit de buurt van Enschede en hier al voor de vijfde keer).
In het dalletje werden wat schapen heen en weer gejaagd door de hond des huizes. De vliegen vlogen af en aan. De vogeltjes schuifelden. Ploppie baadde in een grote vijver, viel daarna om in een grote zandvlakte en werd daarna door ons weer in het water gejaagd. Kissak.
Zondag is rustag. Vraag het maar aan enkele van de grote wereldgoden. Op de zevende dag rustte Hij en lag hij aan het zwembad met een cocktail en een vrolijk rietje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten